We leven in het tijdperk van ‘zo veilig mogelijk’ en ‘transparante verantwoording’. Nu is dat bij medische en gezondheidszaken altijd al lastig gebleken. 100 procent betrouwbare testen en behandelingen zijn gewoon niet te doen. In tal van gevallen is het (deels) ook onderbuikgevoel. Protocollen, meet- en analyse-instrumenten leveren regelmatig slechts schijnveiligheid op. Om het over ‘Protocol gevolgd, patiënt overleden’-fenomeen nog maar niet te hebben.
Zijn algoritmen en machine leren wel betrouwbaar?
