In de jaren '90 werkten zorgprofessionals met papieren dossiers, wat leidde tot uitdagingen bij het verzamelen en delen van informatie. Met de overgang naar digitale systemen hebben ziekenhuizen nu beter inzicht in elkaars gegevens en kunnen ze informatie efficiënter hergebruiken. Hierdoor kunnen we de bevindingen, diagnoses en behandelingen van patiënten gemakkelijker volgen. Deze verschuiving heeft de communicatie en samenwerking tussen zorgverleners aanzienlijk verbeterd.
Hoewel we al veel vooruitgang hebben geboekt, is er nog ruimte voor verbetering op het gebied van databeschikbaarheid en herbruikbaarheid in de zorg. Het verminderen van de registratielast en het verbeteren van de veiligheid zijn cruciale doelen die we moeten nastreven. Bovendien moeten we ons richten op de transformatie naar netwerkzorg en passende zorg, waarbij informatievoorziening tussen zorgprofessionals en patiënten wordt geoptimaliseerd.
Voordelen patiënten en zorgverleners
Om meer databeschikbaarheid in de zorg te realiseren, speelt interoperabiliteit een essentiële rol. Het is van cruciaal belang dat zorgdata naadloos kunnen worden uitgewisseld tussen verschillende systemen en zorginstellingen. Standaarden, zoals zorginformatiebouwstenen (ZIBs), bieden een gemeenschappelijke basis voor gegevensuitwisseling. Door het gebruik van gestandaardiseerde terminologie en informatiesystemen kunnen zorgprofessionals efficiënter communiceren en gegevens hergebruiken.
Het streven naar meer databeschikbaarheid en herbruikbaarheid van gegevens biedt aanzienlijke voordelen voor zowel patiënten als zorgverleners. Patiënten profiteren van een actueel voorgeschiedenisoverzicht dat vrijelijk wordt gedeeld tussen zorginstellingen, waardoor ze actief kunnen deelnemen aan hun zorgproces. Voor zorgverleners betekent het verminderen van de registratielast meer tijd voor daadwerkelijke zorgverlening en verbeterde samenwerking binnen netwerken van zorgprofessionals.
De weg naar verbetering
Om de databeschikbaarheid in de zorg verder te verbeteren, moeten we streven naar nauwere samenwerking en technologische vooruitgang. Een belangrijke stap is het bevorderen van interoperabiliteit, waarbij gegevens van patiënten eenmalig worden vastgelegd en in alle systemen kunnen worden gebruikt, zowel voor de directe zorg als voor andere doeleinden. Daarnaast moeten er afspraken worden gemaakt over eenduidig taalgebruik tussen huisartsen en medisch specialisten, met begrijpelijke vertalingen voor de patiënt.
Conclusie: Databeschikbaarheid in de zorg heeft een lange weg afgelegd, van papieren dossiers naar digitale efficiëntie. Hoewel er nog ruimte is voor verbetering, zijn we op de goede weg. Door te streven naar interoperabiliteit, het implementeren van standaarden en het optimaliseren van de informatievoorziening, kunnen we de zorg verder transformeren. Dit zal leiden tot betere zorgkwaliteit, verminderde registratielast en een meer betrokken rol van patiënten in hun eigen gezondheidszorg. Laten we voortbouwen op het werk van onze voorgangers en blijven streven naar een frictieloze en ondersteunende zorgervaring voor onze patiënten.
Luister hier naar de podcast:
