De ingestible: een bittere pil of niet?

1 april 2019
Ziekenhuisbed
Diagnostiek
Blog

De zelfregie kan ook ontstaan, omdat het een barrière wegneemt. Bijvoorbeeld wanneer men uit schaamte te laat naar de huisarts gaat. Zo loopt niemand te koop met een mogelijke geslachtsziekte. Nieuwe toetreders werken samen met traditionele zorgverleners om diagnostiek op afstand te bieden. In dit geval is dat een soa-test, die thuis wordt uitgevoerd en waarbij het resultaat online wordt bekeken. Steeds vaker zien we dat digitale zorgtoepassingen inspelen op de groeiende behoefte en noodzaak voor zelfregie. Ingestibles, oftewel inslikbare sensoren, zijn een goed voorbeeld hiervan.

Ingestibles

Onlangs wist een onderzoeksteam aan het MIT een capsule te ontwikkelen die niet alleen als medicijn kan worden ingezet, maar ook het lichaam intern monitort op aandoeningen. De capsule bevat ingeklapte voetjes, die uitklappen wanneer de maag wordt bereikt. Zo kan de ingestible een maand lang actief zijn in het lichaam, zonder verteerd te worden. De capsule bevat een sensor die het lichaam intern monitort en mogelijke aandoeningen in een vroeg stadium kan opsporen. Ook bestaat de sensor uit compartimenten die verschillende medicijnen bevatten. Deze kunnen gefaseerd en gecontroleerd worden toegediend aan de hand van een bluetooth-verbinding.

Patiënten die bijvoorbeeld een chemokuur ondergaan zijn extra vatbaar voor infecties. Aan de hand van een dergelijke pil kunnen deze infecties zeer snel worden gedetecteerd en kan er tevens uit een van de compartimenten antibiotica worden toegediend. Of er kan bijvoorbeeld uit een ander compartiment antihistaminica worden vrijgegeven wanneer de sensor een allergische reactie heeft waargenomen.

Voordelen

Uiteraard biedt het grote voordelen om in een vroeg stadium aandoeningen op te sporen. Ook wordt verkeerd medicijngebruik aangepakt. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat tussen de 25 en 50 procent van de patiënten de medicijnen niet gebruiken zoals is voorgeschreven. Pillen worden bijvoorbeeld niet op tijd ingenomen of men vergeet ze überhaupt te slikken. En dat is niet alleen een probleem voor de gezondheid van de patiënt, het resulteert ook in oplopende zorgkosten.

Nieuwe medicatie moet herhaaldelijk worden voorgeschreven en in het ergste geval gaat een patiënt voor een spoedopname naar het ziekenhuis. In de Verenigde Staten worden de kosten door verkeerd medicijngebruik op miljarden dollars geschat. Ingestibles kunnen deze kosten deels terugdringen, omdat patiënten thuis in de gaten worden gehouden. Een groot voordeel dus.

Hoe eerder hoe beter

Mijn interesse is gewekt. Hoe eerder een aandoening wordt opgespoord, hoe beter het is. Is het niet geniaal dat een sensor ons controleert op bijvoorbeeld een vitaminetekort en dat de ontbrekende vitamines nog direct kunnen worden toegediend. Of we verbinden de resultaten met een app, die vervolgens een boodschappenlijst vormt op basis van het tekort in het lichaam. Dan weet ik precies wat ik moet kopen in de supermarkt en de drogisterij.

Twijfel

Het is de vraag hoe er zal worden omgegaan met de gevoelige informatie die via de sensoren wordt verkregen. Grote commerciële bedrijven als Apple en Google zetten steeds meer in op de gezondheidszorg. En vaak wordt het gebruik van deze diensten betaald met persoonlijke data van de gebruiker. Met toestemming overigens. Maar zie hoe dat gaat bij het installeren en downloaden van apps en gadgets. Lezen we echt alle privacyvoorwaarden of klikken we gewoon door, zonder ons echt bewust te zijn welke privacy we opgeven? Wie weet uiteindelijk meer over ons lichaam dan wijzelf?

Artikel 11 van de grondwet stelt dat iedereen zelf mag bepalen wat er met zijn of haar lichaam gebeurt, welke medische handelingen worden verricht en welke medicijnen worden ingenomen. Ik vraag me af of we dat nog wel weten wanneer geavanceerde sensoren ons lichaam binnendringen en mogelijkerwijs veel meer kunnen onderzoeken dan dat we weten.

Continue controle

De slimme pil past precies in de huidige maatschappij, waarbij alles en iedereen continu wordt gecontroleerd. Wat we delen op Instagram, wat we tikken in WhatsApp, de reishistorie op de ov-chipkaart of de pintransacties die we maken. De techniek achter ingestibles staat nog in de kinderschoenen. Ik ben overtuigd van de voordelen. Er kan sneller worden genezen en aandoeningen kunnen worden voorkomen. Maar wie controleert de ontwikkelaar? In de VS zijn veel ingestibles inmiddels goedgekeurd. Wanneer we in Europa aan de beurt zijn dan hoop ik dat met streng toezicht veel twijfel kan worden weggenomen. Dan hebben ze in ieder geval mijn zegen en zal het geen bittere pil zijn.