Dag Fenna, tijdens mijn opleiding heb ik een zorgapplicatie mogen implementeren in meerdere ziekenhuizen. In gesprekken met innovatiemanagers en afdelingshoofden bespraken we ook de knelpunten van opschaling van een innovatie. De makkelijkste is dat alle ziekenhuizen anders zijn ingericht, de ene truc werkt niet per definitie op een andere locatie omdat de infrastructuur op verschillende plekken anders is ingericht.
In deze blogreeks kijken Manon Roest en Fenna Heyning van STZ (Samenwerkende Topklinische OpleidingsZiekenhuizen) vanuit een wetenschappelijk perspectief naar nut en noodzaak van innovatie in de zorg.
Daarnaast is er ook de vraag wie gaat helpen met implementeren op de andere locatie. De innovatiemanager in huis heeft het al te druk en ziet geen voordelen om tijd en energie te steken in de implementatie van innovatie in een ander huis. Dit maakt het moeilijk om innovaties te copy-pasten en makkelijk om een duur consultancy kantoor in te huren om dit probleem op te lossen.
Het gebrek aan succesvolle opschaling en diffusie van innovaties is een flinke handrem op de zorgtransformatie, ook commerciële bedrijven lopen hier tegenaan. Maar hoe moet het dan wel?
Versnelde implementatie
In Finland werkt het innovatiesysteem als volgt. Wanneer jij betrokken bent bij een specifieke innovatie die succesvol geïmplementeerd is, dan vertrek jij met de onderzoeksdata, expertise en jouw hebben en houden naar het volgende ziekenhuis om daar hetzelfde trucje toe te passen. Dit systeem is efficiënt en zorgt voor versnelde implementatie en opschaling van innovaties. Zeer interessant. Iets wat we zouden kunnen uitproberen toch?
Aan de andere kant kunnen we een voorbeeld nemen aan andere implementatietechnieken. Neem bijvoorbeeld goede doelen in rurale gebieden. Zelf zit ik in het bestuur van Stichting Maya Universe Academy. Een stichting die zich inzet voor kwalitatief onderwijs in Nepal en waar vooral onafhankelijkheid op de voorgrond staat.
In plaats van een waterput te kopen voor een wijk waar waterschaarste heerst, is de laatste jaren een visie ontstaan om de bevolking te leren hoe een waterput geslagen en onderhouden moet worden. De inwoners leren door een expert waar en hoe zij een waterput moeten slaan, de kennis wordt overgedragen. Door deze ‘teach-the-teacher’ strategie blijven de mensen onafhankelijk en blijft kennis behouden. Een duurzame innovatietechniek.
Teach me: welk model
Wat zou nou het beste kunnen werken in innoverend Nederland? Ik ben benieuwd naar jouw voorkeur voor een strategie en model. Het Finse model, een ‘power-team’ langs alle locaties, of het duurzame goede-doelenconcept van teach-the-teacher? Ik ben benieuwd. Teach me.
Lees aanstaande woensdag het antwoord van Fenna Heyning.
