Voor de visionairs bij e-health is de wearable echter al verleden tijd. Wij moeten van uitwendig draagbaar naar aanwezig in het lichaam. Zo komt er vraag naar de insidable.
Eerst kwamen er onhandige kastjes op het lichaam voor telemedicine. Ruim drie jaar geleden de hausse van de polsbandjes. Meer recentelijk de opkomst van de smartwatches, slimme kleding en sieraden. Voor ziekten als diabetes kwamen er tevens smart brillen en in de huid aangebrachte sensoren (nooit meer de bloedsuiker prikken).
Na enige tijd vond het grote publiek het toch allemaal wat onhandig, begon ook op andere manieren te meten en ging de pimpende opsmuk er ook nog eens vanaf. Wel zijn wearables nog altijd favoriet bij de fitnessende mens en cliënten die optimaal willen omgaan met chronische ziekten.
Er wordt een grote groei van dit type sensoren, met short range draadloze verbinding, voor e-health verwacht. Efficiënt, makkelijk in te brengen, goedkoop en je kunt ze ook niet vergeten. Ook is het maar een kleine stap van op de huid, naar in de huid of onderhuids. Dieper in het lichaam kan eveneens.
Bij diabetes hadden ze al de onderhuidse naald. En waarom ook niet de onderhuids pedometer?
Behalve het inslikken, zien we ook het in de bloedbaan brengen. Dit al of niet in communicatie met nano- of moleculaire robots. Precies op de plek zetten waar de LOC wezen moet.
In de toekomst is het mogelijk ook een vervanger voor de CT-scan en MRI. Maar dat zal voor grootschaliger toepassingen nog wel even gaan duren.
In principe kennen wij al interne actuatoren voor het op patiënte maat doseren van insuline, medicatie, hormonen (anticonceptie), effectieve pijnstilling en lokale kankerbestrijding. Binnenkort regelen insidables en internables de aanpak van de positieve gezondheidsbevordering, beperkingen en ziekten. De interne geneeskunde krijgt ineens een geheel andere dimensie.
Zo zijn er tevens ideeën om de menselijke neocortex via nanotechnologie aan WiFi-netwerken te koppelen. Is de gebruiker intern tegelijkertijd een smartphone. Met de vraag waar je dan de camera laat? Maar die kan wellicht in de smart glasses of contactlens.
Mogelijk wordt 2017 al het jaar van de internable en insidable. Anders wel 2018. De technologie is er al. Nu nog de acceptatie en implementatie.
Draagbare sensoren
Zo lang er al sensoren voor lichaamsfuncties en GLW-parameters (Gezondheid Leefstijl en Welzijn) zijn, zagen we de vraag om die sensoren bij je te hebben om de voortgang of het verloop dagelijks te kunnen monitoren stijgen. De wearable (draagbare sensor met bevestiging) werd geboren.Eerst kwamen er onhandige kastjes op het lichaam voor telemedicine. Ruim drie jaar geleden de hausse van de polsbandjes. Meer recentelijk de opkomst van de smartwatches, slimme kleding en sieraden. Voor ziekten als diabetes kwamen er tevens smart brillen en in de huid aangebrachte sensoren (nooit meer de bloedsuiker prikken).
Onhandig
Na het eerste grote succes, bleek de langdurigere belangstelling voor wearables toch tanende. Wie gebruikt er na twee jaar nog zo’n polsbandje? En de slimme horloges verkochten ook niet in zulke grote getale als verwacht.Na enige tijd vond het grote publiek het toch allemaal wat onhandig, begon ook op andere manieren te meten en ging de pimpende opsmuk er ook nog eens vanaf. Wel zijn wearables nog altijd favoriet bij de fitnessende mens en cliënten die optimaal willen omgaan met chronische ziekten.
Concurrentie van de smartphone
De wearable heeft inmiddels stevige concurrentie van de smartphone gekregen. Met behulp van apps als health-kits en de slimme sensoren in het mobieltje, valt al veel aan GLW te meten, volgen en visualiseren. Daar heb je geen extra wearable meer voor nodig. Alleen moet je niet je telefoon vergeten, of zonder stroom komen te staan.Binnen in het lichaam
Handiger is wellicht om de sensoren in het menselijk lichaam zelf te plaatsen. Je krijgt dan een zogenaamde internable of insidable. Altijd bij de hand en alleen op korte afstand (10-15 cm) uitleesbaar. Het biedt meer draaggemak en ook afscherming tegen meekijkers op afstand.Er wordt een grote groei van dit type sensoren, met short range draadloze verbinding, voor e-health verwacht. Efficiënt, makkelijk in te brengen, goedkoop en je kunt ze ook niet vergeten. Ook is het maar een kleine stap van op de huid, naar in de huid of onderhuids. Dieper in het lichaam kan eveneens.
De veilige toegang ging voor
Behalve het uitlezen van de vingerafdrukken, het netvlies en de stem voor toegangscontrole, komt nu de onderhuids key-chip in zwang. Medewerkers van beveiligingsbedrijven lieten deze onlangs al onzichtbaar implanteren. Dan heb je geen pasje meer nodig. Gewoon de onderarm langs de NFC-scanner halen.Standaard GLW gaat intern
Alle sensoren met de daaraan gekoppelde sensoren voor de GLW kunnen zich gewoon intern bevinden. Dat geldt ook voor het meten van glucose, bloedgassen, temperatuur, bloeddruk, pols / hartslag, ademhaling, hormonen, elektrolyten, cholesterol, vitamines en medicijnen in de bloedbaan.Bij diabetes hadden ze al de onderhuidse naald. En waarom ook niet de onderhuids pedometer?
Lab on a chip
Zeer interessante perspectieven bij de insidable of internable bieden de labs on a chip (LOCs). Complete laboratoria voor het meten van ons milieu-interieur, bloedbeeld, infecties, hormonspiegels, neurale activiteit en DNA kan je gewoon inslikken. Ze meten het gehele maagdarmkanaal en organen of hersenen even door. Tevens heel geschikt voor het opsporen van kanker en stofwisselingsstoornissen.Behalve het inslikken, zien we ook het in de bloedbaan brengen. Dit al of niet in communicatie met nano- of moleculaire robots. Precies op de plek zetten waar de LOC wezen moet.
Einde vervelende invasieve onderzoeken?
Geen slangen meer inslikken, buizen in jouw achterste of kijksondes meer via de bloedbaan of knie. Gewoon invasief onderzoek doen via het inslikken van een pil, capsule of nanobot. De benauwde en ongemak ondervindende patiënt steekt hiervoor de vlag uit. Een andere optie vormt pijnloos vaccineren en hert niet meer nodig zijn van venapuncties.In de toekomst is het mogelijk ook een vervanger voor de CT-scan en MRI. Maar dat zal voor grootschaliger toepassingen nog wel even gaan duren.
Koppeling aan actuatoren
In principe is een actuator een toestel dat invloed kan uitoefenen op zijn omgeving. Bij de e-health een slim uitvoerend device, dat op geleide van sensormetingen zijn gezondheidstaak uitvoert.In principe kennen wij al interne actuatoren voor het op patiënte maat doseren van insuline, medicatie, hormonen (anticonceptie), effectieve pijnstilling en lokale kankerbestrijding. Binnenkort regelen insidables en internables de aanpak van de positieve gezondheidsbevordering, beperkingen en ziekten. De interne geneeskunde krijgt ineens een geheel andere dimensie.
Koppeling aan het netwerk
Een stuk verder en bedenkelijker gat het koppelen van mensen met insidables en internables aan netwerken. Voor je het weet maak je dan deel uit van het Human Internet Of Things (HIOT). In films zoals de Matrix zag je hoe zulks goed de verkeerde kant op kon gaan. Besturing van de menselijke lichaams- en geestelijke functies op afstand door computers en robots.Zo zijn er tevens ideeën om de menselijke neocortex via nanotechnologie aan WiFi-netwerken te koppelen. Is de gebruiker intern tegelijkertijd een smartphone. Met de vraag waar je dan de camera laat? Maar die kan wellicht in de smart glasses of contactlens.
Mogelijk wordt 2017 al het jaar van de internable en insidable. Anders wel 2018. De technologie is er al. Nu nog de acceptatie en implementatie.
