Volgens de Commissie gaat het bij het Health Technology Assessment (HTA)-voorstel om een multidisciplinair proces dat informatie samenvat over de medische, sociale, economische en ethische onderwerpen die te maken hebben met het gebruik van zorgtechnologie op een ‘systematische, transparante, onbevooroordeelde en robuuste’ wijze.
Daarbij moeten EU-wijd dezelfde methodiek en procedures gehanteerd worden, zodat een beoordeling in één lidstaat niet elders herhaald hoeft te worden. Verder kunnen er gezamenlijke beoordelingen van kwaliteit en nut van zorgtechnologie plaatsvinden door meerdere lidstaten. Lidstaten blijven in het voorstel zelf verantwoordelijk voor het beoordelen van niet-klinische aspecten van gezondheidstechnologie, zoals economische en sociale elementen. Ook bepalen lidstaten verder prijzen en vergoedingen op nationaal niveau.
Vier speerpunten
Er zijn vier speerpunten in het HTA-voorstel:
- Gezamenlijke klinische beoordelingen met een focus op de meest innovatieve en potentieel meest impactvolle zorg- en gezondheidstechnologie voor maximale toegevoegde waarde EU-wijd.
- Gezamenlijke wetenschappelijke consultaties waarbij ontwikkelaars van gezondheidstechnologie advies kunnen vragen van een HTA-autoriteit over welk soort data en bewijs waarschijnlijk nodig is bij het voorleggen van technologie voor een HTA-beoordeling.
- Identificatie van opkomende segmenten op het gebied van gezondheidstechnologie om er voor te zorgen dat de meest veelbelovende technologieën voor patiënten en zorgsystemen geïdentificeerd worden bij gezamenlijke beoordelingen.
- Verder opteert de Commissie hier voor vrijwillige samenwerking buiten het gezichtsveld van verplichte samenwerking. Bijvoorbeeld als het gaat om andere technologie dan op gebieden zoals medicatie en medische devices, of als het gaat om de beoordeling van economische aspecten van gezondheidstechnologie.
Het voorstel wordt nu voorgelegd aan het Europese Parlement en de Europese Raad van ministers. Dat betekent dat er nog amendementen toegevoegd kunnen worden of dat het voorstel voor herziening teruggestuurd wordt naar de Commissie. Wanneer het voorstel aangenomen is door alle drie de partijen (Commissie, Parlement en Raad), wordt het van kracht. Daarna duurt het nog drie jaar voordat het in de lidstaten officieel van kracht wordt.
