Kun je de enkele doorbraken noemen in life sciences als gevolg van de COVID-19-pandemie? Waarom en hoe werden deze platforms versneld door de pandemie? En welke waarde hebben ze na COVID-19?
“Sommige van de wetenschappelijke doorbraken in life sciences waren een reactie op de pandemie toen wetenschappers in de academische wereld, de gezondheidszorg en de industrie de uitdaging aangingen om de wereldwijde dreiging aan te pakken. We zagen het in de snelgroeiende hoeveelheid literatuur over het coronavirus, de verspreiding ervan en de manier waarop het patiënten trof. Deze kennis informeerde besluitvormers en maakte de weg vrij voor diagnostiek, de ontwikkeling van therapieën/behandelingen en natuurlijk vaccins.”
“Andere doorbraken vonden plaats ondanks de pandemie, waarbij wetenschappers onvermoeibaar hun onderzoek voortzetten ondanks lockdowns en gebrek aan voorraden, zoals het vergroten van het begrip van paden naar ziekte, nieuwe biomarkers en diagnostiek, wat leidt tot volledig nieuwe manieren om ziekte te moduleren.”
“Deze doorbraken bieden ons kansen om grotere voordelen voor de patiënt en de samenleving te realiseren, door tegelijkertijd precisiegezondheidszorg en innovatieve behandelingen en diagnostiek te implementeren. Het is voor zorgstelsels namelijk een uitdaging om te evolueren om deze innovaties op duurzame en veerkrachtige manieren te implementeren.”
Hoe is het life sciences ecosysteem veranderd en wat betekent het voor de zorg?
“Het life sciences-ecosysteem verandert bijvoorbeeld door datawetenschap en AI te omarmen, die de ontdekking en ontwikkeling van geneesmiddelen transformeren door de kans op succes te vergroten en de tijdlijnen voor de ontdekking en ontwikkeling van geneesmiddelen te verkorten. Er zijn tekenen dat de pandemie de implementatie van datatools heeft versneld.”
“Als een wereldwijd, wetenschappelijk geleid, patiëntgericht farmaceutisch bedrijf, integreren we AI in al onze R&D-activiteiten, van doelidentificatie tot vroege klinische proeven, om te begrijpen waar we nieuwe technologieën kunnen benutten en processen verder kunnen automatiseren.”
“Onze visie is om meer tijd vrij te maken voor het ontdekken en leveren van zoveel mogelijk nieuwe geneeskundeprogramma's uit onze innovatiepijplijn. We gebruiken AI bij het analyseren en interpreteren van enorme hoeveelheden gegevens in alle stadia van de ontdekking en ontwikkeling van geneesmiddelen, met een aantal doelen voor ogen. Een beter begrip krijgen van de ziekten die we willen behandelen; het identificeren van nieuwe doelen voor nieuwe geneesmiddelen; het versnellen van de manier waarop we nieuwe medicijnen ontwerpen, ontwikkelen en maken; het ontwerpen en werven voor betere klinische onderzoeken en het aansturen van gepersonaliseerde medicijnstrategieën. En natuurlijk spelen overheden en regelgevers een sleutelrol bij het ondersteunen van de versnelling van dit werk en de inspanningen van de industrie om levensveranderende behandelingen te identificeren, ontwikkelen en op de markt te brengen.”
Hoe zijn regelgeving en vergoedingen veranderd tijdens de pandemie? Waarom was deze verandering nodig en wat heeft het ons geleerd over de zwakke punten van eerdere regelgeving?
“Op regionaal niveau is het EMA (Europese Geneesmiddelen Bureau, red.) tijdens de pandemie aanzienlijk opgevoerd, bijvoorbeeld door het gebruik van voortschrijdende beoordelingen om snellere toegang tot medicijnen te garanderen. De vraag blijft echter of dit een model is dat op de langere termijn houdbaar is en of de wil bestaat om een dergelijke verandering te bewerkstelligen.”
“Vanuit het perspectief van toegang hebben we gezien dat COVID invloed heeft op de manier waarop betalers hun gezondheidsbudgetten prioriteren. Bijvoorbeeld, vooral tijdens het hoogtepunt van de pandemie, toen ziekenhuisbedden schaars waren, veranderde het echt hoe mensen dachten over budgetuitgaven en -toewijzing. Van het opstellen van snelle richtlijnen voor de levering van dialysediensten tot de sneller dan verwachte adoptie van de auto-injector voor onze behandeling van ernstige astma – we zagen betalende partijen investeringen doen die hielpen de continuïteit van de zorg te verzekeren en de noodzaak van ziekenhuisbezoeken te verminderen.”
“De lessen uit de pandemie moeten de manier waarop we naar de waarde van innovatie kijken en beoordelen fundamenteel veranderen. Biowetenschappelijke innovatie moet worden gezien in de veel bredere context van haar rol in de duurzaamheid van zorgstelsels. De discussies over vergoedingen en de gegevens die worden gegenereerd om deze te ondersteunen, moeten dat weerspiegelen, zodat we de toekomstige veerkracht van de gezondheidszorg in de hele regio kunnen waarborgen.”
“De EU Pharma Strategy zal hierbij belangrijk zijn. Toekomstige regelgeving moet zorgen voor kritische drijfveren voor innovatie. Zoals snellere goedkeuringstijden van regelgevende instanties, prikkels voor duurzamere investeringen in medische R&D, het vinden van multi-stakeholderoplossingen voor de introductie van nieuwe technologieën om de juiste toegang voor patiënten te garanderen.”
Wat is de toekomst van life sciences na de pandemie? Denk je dat de dingen weer normaal zullen worden of zijn bepaalde veranderingen blijvend?
“Als de afgelopen twee jaar ons iets hebben laten zien, is het de waarde van publiek-private samenwerkingen. Het voor de hand liggende voorbeeld voor ons is natuurlijk onze samenwerking met de Universiteit van Oxford voor ons COVID-19-vaccin, maar dat is slechts het topje van de ijsberg. Het is ook belangrijk om te benadrukken dat de waarde van het partnerschap niet alleen ligt in de context van het reageren op een crisis, maar ook in de waarde die we op veel langere termijn kunnen creëren. Dus hoewel de pandemie een katalysator voor verandering is geweest, vertoont het tempo van samenwerking geen tekenen van vertraging.”
“De huidige pandemie heeft aanzienlijke kansen met zich meegebracht. We zien een verlangen om innovatie in de gezondheidszorg te stimuleren en snel te gaan op een manier die we in het verleden niet hebben gezien. Gezondheidszorg en innovatie worden niet langer gezien als een kostenpost die moet worden geminimaliseerd, maar als een strategisch nationaal goed waarin moet worden geïnvesteerd.
De pandemie heeft aangetoond dat economische groei en volksgezondheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn; zonder de gezondheid van haar burgers veilig te stellen, zullen regeringen niet in staat zijn om langdurige economische welvaart te verzekeren. Er is dus een enorme kans voor positieve verandering. Toch moeten we het huidige momentum hierachter behouden, met programma's zoals het WEF-initiatief PHSSR die zich richten op positieve betrokkenheid, het opbouwen van vertrouwen en langdurige samenwerking tussen alle groepen belanghebbenden.”
Dit artikel verscheen eerder op ICT&health international.
