Onderzoekers van het Amerikaanse Baylor College of Medicine in Houston en de University of Arizona hebben een methode ontwikkeld om chirurgen biofeedback te geven over hun houding tijdens langdurige operaties. De methode moet er uiteindelijk voor zorgen dat opereren lichamelijk minder belastend wordt voor chirurgen.
In het pilotonderzoek, waarvan de resultaten zijn gepubliceerd in het Amerikaanse vakblad Journal of Neurosurgery: Spine, werd gekeken of het haalbaar is om draagbare technologie te gebruiken om de houding van neurochirurgen te beoordelen tijdens lange rug- en schedeloperaties. De resultaten laten zien dat het inderdaad mogelijk is om chirurgen bewust te maken van hun houding door middel van objectieve feedback van draagbare technologie. Op basis van de gegevens kunnen ook protocollen worden geïmplementeerd die gericht zijn op het corrigeren van de houding om problemen met het bewegingsapparaat (oftewel de botten, spieren en pezen) te voorkomen bij chirurgen.
“Draagbare technologie kan signaleren wanneer iemand langdurig verkeerd staat en vervolgens meldingen geven om de houding te corrigeren”, vertelt hoofdauteur Dr. Alejandro Zulbaran-Rojas, onderzoeksmedewerker van de Michael E. DeBakey Department of Surgery van het Baylor College of Medicine. Want hoewel bekend is dat de statische houding van neurochirurgen veel problemen kan geven, zijn er slechts beperkte mogelijkheden om die houding te controleren.
Draagbare sensoren
In dit onderzoek werd de spierstijfheid in het bovenlichaam van de neurochirurg gemeten wanneer die naar voren of naar achteren leunde. Tien neurochirurgen (onder wie vijf chirurgen in opleiding) kregen twee draagbare sensoren op het achterhoofd en de bovenrug. De sensoren hielden bij hoelang de chirurgen gemiddeld in een uitgestrekte, neutrale en gebogen statische houding stonden tijdens rug- en schedeloperaties.
De onderzoekers analyseerden de gegevens van zestien registraties die tijdens elf procedures (acht rug, drie schedel) zijn gemaakt. “De chirurgen hielden respectievelijk ongeveer 52,1% (38 minuten) en 53,2% (77,6 minuten) van de actieve operatietijd een statische houding aan tijdens rug- en schedeloperaties”, aldus Zulbaran. “Dat is behoorlijk lang. Zeker als je weet dat het American College of Surgeons adviseert om langdurige statische houdingen te voorkomen door minstens elke 30 minuten een korte pauze in te lassen voor rek- en strekoefeningen.”
Objectieve biofeedback
Langere neurochirurgen bleken zelfs nog langer in gebogen en uitgestrekte houdingen te staan tijdens schedeloperaties. “Objectieve biofeedback kan chirurgen helpen hun houding aan te passen aan de hoogte van de operatietafel. Ook kan de feedback chirurgen helpen ergonomischer te werken, vooral bij procedures waarbij voortdurend van houding wordt gewisseld (afwisselend zitten en staan). Tot slot kunnen de interventies worden afgestemd op specifieke procedures en op de expertise van de chirurg.
“Je verwacht misschien dat mensen vanzelf goed recht gaan staan, maar het probleem is dat chirurgen tijdens procedures niet altijd overal even makkelijk bij kunnen”, legt Zulbaran uit. “Draagbare technologie kan ervoor zorgen dat chirurgen zich na verloop van tijd zelf ook bewust worden van statische houdingen. Door chirurgen al in een vroeg stadium alert te maken op verkeerde bewegingspatronen, kunnen ze hun houding corrigeren en kunnen langdurige problemen worden voorkomen.”
Lichamelijke problemen voorkomen
“De mogelijke impact en implicaties van onze bevindingen zijn bijzonder relevant voor de chirurgische praktijk”, zegt corresponderend auteur Dr. Bijan Najafi, hoogleraar aan de Michael E. DeBakey Department of Surgery. “Het gebruik van draagbare technologie om de houding van chirurgen te monitoren en analyseren is een proactieve manier om aandoeningen aan het bewegingsapparaat zoals rug- en nekpijn te voorkomen. Dit draagt bij aan de gezondheid en het welzijn van chirurgen, zodat die hun werk beter kunnen doen en mogelijk ook langer kunnen blijven doen.”
De gegevens van de draagbare technologie zouden zelfs kunnen worden gebruikt om gepersonaliseerde trainingsprogramma’s te ontwikkelen, zodat chirurgen al tijdens hun opleiding goede gewoonten kunnen aanleren voor een optimale houding.
Exoskelet
In Nederland wordt momenteel ook onderzoek gedaan naar een manier om aandoeningen aan het bewegingsapparaat bij zorgmedewerkers te voorkomen. Het betreft een onderzoek naar het gebruik van een exoskelet om mensen met fysiek belastend werk (niet alleen in de zorg, maar ook daarbuiten) te ondersteunen. Doel van het onderzoek is om ervoor te zorgen dat deze mensen met behulp van een exoskelet langer kunnen blijven werken.
