De Nederlandse politiek moet snel werk maken van het invoeren van een landelijk Elektronisch Patiëntendossier (EPD) voor het uitwisselen van medische gegevens. Dat stelt de nieuwe voorzitter van de Federatie Medisch Specialisten, Marcel Daniëls in een interview met Zorgvisie.
Daniëls meent dat de balans in Nederland tussen privacy en medische veiligheid te veel is doorgeschoten in de richting van privacy. De nieuwe voorzitter – hij is op 1 januari Frank de Grave opgevolgd als voorzitter van de brancheorganisatie voor medisch specialisten - noemt het onvoorstelbaar dat Nederland de uitwisseling van medische gegevens nog steeds niet goed heeft geregeld.Niet meer gissen
Volgens Daniëls zou een landelijk elektronisch patiëntendossier de zorg veel veiliger en doelmatiger maken, omdat er dan minder sprake zou zijn van dubbele diagnoses. Ook zou er dan minder administratie nodig zijn en komt het de communicatie tussen medici onderling en met de patiënten ten goede. “Als artsen medische gegevens uit een elektronisch patiëntendossier kunnen trekken, hoeven ze niet meer te gissen naar wat een collega zou hebben bedoeld. Mijn patiënten begrijpen niet waarom ik niet bij de medische gegevens kan van hun huisarts of specialist uit een ander zieken huis. Ze zijn verbaasd dat informatie niet goed kan worden gedeeld.”Er blijven altijd risico’s bestaan
Daniëls stelt dat de politiek te veel vasthoudt aan privacyoverwegingen bij de invoering van het EPD. Ook in de papieren tijd was het mogelijk dat medische gegevens op straat kwamen te liggen. Het is aan ICT-deskundigen om er voor te zorgen dat opslag en uitwisseling van medische gegevens op een veilige manier kan gebeuren. Bovendien, aldus Daniels, blijven er altijd risico’s bestaan.“In onze optiek wegen die niet op tegen de enorme voordelen voor de veiligheid van zorg. Wij doen een oproep aan de politiek om dit te gaan regelen, want we lopen in Europa achter. Andere landen, zoals Denemarken en Estland, hebben al lang een nationaal digitaal patiëntendossier." De voorzitter heeft ook de indruk dat de individuele patiënt in zijn spreekkamer veel minder wordt getriggerd door privacy dan politici in de Eerste Kamer en beleidsmakers.
