Uit een proefversie van de ICD11 komt naar voren dat gamegedrag als stoornis erkend kan worden wanneer er aan drie eigenschappen wordt voldaan:
- Als een persoon geen controle meer heeft over zijn of haar gamegedrag.
- Als een persoon gamen meer prioriteit geeft dan interesses en activiteiten.
- Als iemand blijft gamen ondanks de negatieve gevolgen ervan.
Wordt gameverslaving inderdaad erkend als officiële stoornis, dan wordt het een officiële verslaving naast verslavingen zoals aan gokken, alcohol, cafeïne, nicotine en marihuana. Het maakt daarbij niet uit of mensen uren voor een spelcomputer zitten of op hun smartphone spelen. Het opnemen van gameverslaving als officiële stoornis kan het voor (huis)artsen makkelijker maken om op dit gebied een diagnose te stellen bij een patiënt.
Duidelijker scheidslijn
Er wordt, zo stellen wetenschappers in een onderzoek in de Journal of Addictive Behavior, al langer gediscussieerd over het wel of niet erkennen van gameverslaving. Groot voordeel van een officiele erkenning is dat er een duidelijker scheidslijn komt tussen mensen die veel gamen zonder gevolgen en mensen die hier significante negatieve gevolgen van ondervinden.
Overigens kan gamen ook positieve gevolgen hebben, zoals stress verlichten, oplossingsvermogen stimuleren en oog-hand coördinatie versterken, zo stellen de onderzoekers. Maar een gezonde balans in gamegedrag is voor veel mensen moeilijk en daarmee een grijs gebied. Ook proberen wetenschappers nog steeds om tot een duidelijke definitie van gameverslaving te komen, aangezien het relatief nieuw is.
