Onderzoeksleider in Nederland is Prof. dr. Lucas Boersma, cardioloog in het St. Antonius Ziekenhuis en hoogleraar hartritmestoornissen bij het Amsterdam UMC dat ook meedeed aan deze studie. Het internationale onderzoek betreft een nieuwe procedure bij het plaatsen van de defibrillator. Hierbij wordt de verbinding tussen defibrillator en het hart onder huid aangelegd en niet via de bloedbaan.
Doordat de elektrode onder het borstbeen wordt geplaatst blijft tevens een pacemakerfunctie mogelijk. De operatie is iets ingrijpender voor de patiënt, maar volgens betrokkenen weegt dit zeker op tegen de voordelen. De baanbrekende resultaten van het onderzoek zijn twee maanden geleden gepresenteerd tijdens het grootste cardiologencongres ter wereld in Barcelona. Tegelijkertijd was er een publicatie in The New England Journal of Medicine.
Draad tussen borstbeen en hart
Bij de nieuwe methode zit de draad van de ICT niet in het hart, maar ligt deze er net boven, tussen borstbeen en hart in. Normaliter gaat deze ‘bedrading’ mee het hart in het dat brengt risico’s met zich mee zoals een kans op infecties. Het gevaar daarop neemt zelfs ieder jaar toe. Tevens kan er kortsluiting in de draad ontstaan, waarop de ICD denkt dat er een ritmestoornis is en onnodig een enorme stroomstoot, soms meerdere keren, aan de patiënt kan geven. Al die genoemde risico’s zijn er bij de nieuwe procedure dus niet en dat maakt de innovatie zo spectaculair.
Pacemakerfunctie van defibrillator blijft intact
De plaatsing van een elektrode onder de huid naast het borstbeen kon al een jaar of tien. Maar die vroegere methodiek ten koste van de pacemakerfunctie bij een te lage hartslag of als optie om een ritmestoornis te stoppen (ATP), omdat dit niet goed mogelijk is door de borstwand heen. De betreffende innovatie biedt dus de oplossing voor deze problemen. Op de website van het Antonius Ziekenhuis kunnen we lezen: ‘De innovatie houdt in dat de elektrode via een klein ingang van 3 mm bij het maagkuiltje rechtstreeks achter het borstbeen op het hart wordt geplaatst. Op die manier is hartstimulatie wel weer mogelijk, en worden zowel de complicaties van een elektrode in de bloedbaan, als het verlies van de pacemakerfunctie buiten de borstkas vermeden.’
