Begin juli bereikten minister Bruno Bruins en partijen uit de huisartzorg een hoofdlijnenakkoord voor de jaren 20199-2022. Meer budget voor huisartszorg zou onder meer in verbetering van de ICT-infrastructuur en meer ruimte voor e-health toepassingen gaan zitten. Net als in het Hoofdlijnenakkoord Huisartsenzorg 2019-2022 is er in de beleidsplannen van het Rijk voor 2019 aandacht voor meer tijd voor de patiënt.
Investeringen in onder meer ICT
Extra investeringen (volgens het hoofdlijnenakkoord 471 miljoen euro) moet versterking van de huisartsenzorg ondersteunen. Dit is nodig om:- De gevolgen van de bevolkingsgroei, de groeiende groep (kwetsbare) ouderen en van de stelselwijzigingen in de ggz, jeugd en ouderenzorg op te vangen;
- Voor zorg in achterstandswijken;
- Doorontwikkeling van ICT in de huisartsenpraktijk;
- Versterken van de organisatie in de eerste lijn.
- Het versterken van ICT in de huisartspraktijk.
- Digitale uitwisseling met patiënten.
- Voor de uitvoering van de nationale onderzoeksagenda.
- Huisartsengeneeskunde.
E-health belangrijk thema
Enkele andere belangrijke thema’s voor huisartsen die in de beleidsagenda 2019 worden genoemd:- Administratieve lasten: op meerdere punten wordt de aanpak van administratieve lasten benoemd en gekoppeld aan het belang hiervan om meer tijd voor de patiënt te creëren en om de arbeidsmarktproblematiek in de zorg te verminderen.
- E-health: er wordt door het kabinet veel verwacht van de toegevoegde waarde van technologie en met name e-health.
- Arbeidsmarkt: het kabinet zegt in te willen zetten op het tegengaan van de krapte op de arbeidsmarkt in de zorg. Daarbij wordt de eerste lijn niet bij naam benoemd, terwijl de LHV constateert dat ook in de huisartsenzorg de arbeidsmarkt (zowel voor huisartsen zelf als voor het ondersteunend personeel) aandacht verdient.
- Ggz: het kabinet kondigt plannen aan voor onder andere het terugdringen van wachttijden in de ggz, versterking ambulante zorg en campagne rondom depressie. ‘We missen hierin echter de rol van de huisartsenzorg (de huisarts en de POH-GGZ), terwijl die een belangrijke rol spelen in de zorg voor mensen met psychische problemen.’
