Ziekenhuizen en de ziekenhuiszorg streven er al jaren naar om een plek te zijn waar iedereen zich welkom voelt, met welke achtergrond dan ook. Een plek waar innovatie en mensen de ruimte krijgen om hun unieke perspectief te delen. In deze blog maak ik de vergelijking met het Van Abbemuseum in Eindhoven.
Het robotkunstwerk van Patrick Tresset, genaamd Human Study #1, schetst iedere dag een aantal portretten. Zo ontstaat er een kunstwerk dat het Van Abbemuseum een gezicht geeft. Met dezelfde inzet van kunstmatige intelligentie kunnen we nu al binnen diverse zorgdisciplines vroege diagnose stellen en complexe operatie uitvoeren. Een goed voorbeeld hiervan is de lange arm van de Da Vince operatierobot.
Beoordeeld door robot
Ik word door het oog van de robotmeester beoordeeld. Het is bijzonder om door een robot getekend te worden. En het is gek omdat ik steeds recht vooruit moet kijken in een camera. Het doet mij denken aan vroeger toen ik bij de oogarts in de stoel zat. Na twintig minuten maakt de robot een einde aan het stilzitten en zet ik mijn handtekening onder het portret. Het eindresultaat is leuk.
Herkennen in portretkunstwerk
Het portret wordt opgenomen in de collectie Human Study #1 en geïnstalleerd in het museum. Nu ik vereeuwigd ben op papier door de robotarm, wil ik als patiënt hier zo lang mogelijk van genieten. Een goed voorbeeld van genieten binnen de zorg is Robotzorg. Sociale robots die zorgen voor activering en een maatje zijn voor de cliënt of patiënt. Goede voorbeelden hiervan zijn Pepper, Zora, Tessa, Para en de robotkat Joy for All.
Vroegtijdig diagnoses
Dankzij kunstmatige intelligentie en robotisering kunnen we vroegtijdig diagnoses stellen en worden complexe operaties een stuk eenvoudiger voor de zorgprofessional, zodat je als patiënt nog jaren kunt leven en genieten. Helaas niet voor eeuwig, want eeuwig leven is een utopie.
