Jongeren en jongvolwassenen die drugs gebruiken, kunnen nu via een nieuwe online test meer informatie vinden over druggebruik en verwijzingen naar passende hulp. De Drug Check-up kan ook door zorgverleners worden gebruikt om jongeren en jongvolwassenen op een neutrale manier te laten nadenken op hun druggebruik. Na het invullen van een korte vragenlijst geeft de test persoonlijke feedback over middelengebruik. De Drug Check-up kan gratis en anoniem worden geraadpleegd.
De test is ontwikkeld op basis van het internationaal erkende SBIRT-model (Screening, Brief Intervention, and Referral to Treatment) en verwijst gebruikers gericht door naar informatie en ondersteuning. Preventiewerkers en zorgprofessionals merken vaak dat jongeren en jongvolwassenen pas laat hulp zoeken. De Drug Check-up biedt een laagdrempelige manier om stil te staan bij het eigen drugsgebruik en maakt vroege signalering mogelijk.
De Drug Check-up is in te zetten:
- In preventieve of voorlichtende gesprekken.
- Als onderdeel van campagnes of interventies.
- In (online) communicatie gericht op jongeren.
- Als zelftest via websites en sociale media van verslavingszorginstellingen, gemeenten, GGD’en of jongerenorganisaties.
Werking Drug Check-up
Deelnemers vullen een korte vragenlijst in over hun drugsgebruik. Op basis daarvan ontvangen ze feedback over het risiconiveau en mogelijke gevolgen. Ook krijgen ze persoonlijke tips en adviezen. De online tool geeft ook verwijzingen naar betrouwbare informatie en hulp, lokaal of landelijk. Om de zichtbaarheid van de Drug Check-up te vergroten, is er een promotieposter beschikbaar. Deze kan digitaal of worden geprint om vervolgens in te zetten in bijvoorbeeld jongerencentra, scholen, wachtruimtes of op sociale media.
De poster biedt ook ruimte voor het logo van de eigen organisatie, zodat het als herkenbare, lokale afzender kan worden ingezet. De posters kunnen worden gebruikt in bijvoorbeeld jongerencentra, scholen, wachtruimtes of via sociale media. Steeds vaker worden innovatieve, technische middelen ingezet bij verslavingszorg. Zo biedt virtual reality (VR) waardevolle aanknopingspunten voor de verslavingszorg, met name voor mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB).
Simon Langener, promovendus aan de Universiteit Twente en werkzaam bij Tactus Verslavingszorg, onderzoekt sinds 2019 hoe VR-technologie effectief kan worden ingezet in de behandeling van deze doelgroep. Zijn proefschrift richt zich op de ontwikkeling van virtuele therapieomgevingen die aansluiten bij de specifieke cognitieve en communicatieve behoeften van mensen met een LVB. Voor cliënten met een LVB is het vaak lastig om zich situaties voor te stellen zoals die in traditionele cognitieve gedragstherapie (CGT) worden besproken.
