Het onderzoek komt voort uit het ‘Up & Go na een heupfractuur-project’: een samenwerking tussen ZGT, het Technisch Medisch (TechMed) Centrum van de Universiteit Twente en de drie verpleeghuizen. Van daaruit is onder meer een multidisciplinair transmuraal zorgpad ontwikkeld, dat begint op de SEH en doorloopt tot aan het ontslag uit de geriatrische revalidatiezorg.
“De gemiddelde leeftijd van ouderen met een heupfractuur in ons ziekenhuis is 80 jaar”, vertelt traumachirurg Han Hegeman van ZGT. “Daarbij hebben zij vaak allerlei andere aandoeningen, waardoor ze veel verschillende medicijnen gebruiken. Voor hen hebben we een speciaal centrum opgericht, het Centrum voor Geriatrische Traumatologie (CvGT). Het is een van de speerpunten van ons topklinische ziekenhuis. In het CvGT krijgen patiënten de multidisciplinaire behandeling die ze nodig hebben om zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Vaak via de geriatrische revalidatiezorg.”
Knijpkracht en fysieke activiteit
Promovendus Dieuwke van Dartel studeerde Technische Geneeskunde aan het TechMed Centrum. Zij houdt zich nu bezig met de technische kant van het onderzoek. Dat bestaat uit onderdelen zoals:
- Het meten van fysieke activiteit door een MOX-sensor op het been van de patiënt (omdat bewegen nodig is om te herstellen).
- De Eforto is een klein ballonnetje met een druksensor dat de knijparbeid in de handen meet. De handknijparbeid is mogelijk gelinkt aan de veerkracht van de patiënt.
- Met kleine plakkertjes op het hoofd wordt twee keer per dag een kort hersenfilmpje gemaakt, zodat gesignaleerd kan worden of iemand verward gaat raken.
- Met slimme pleisters worden de vitale functies van patiënten continu gemeten.
- Tot slot is er AI, Artificial Intelligence. Van Dartel hierover: “We hebben heel veel data in onze elektronische patiëntendossiers (EPD’s), labwaarden en radiologische diagnostiek. We zijn aan het kijken of we aan de hand daarvan voorspellingen kunnen doen over het te verwachten herstel van onze patiënten.”
Innovaties faciliteren gepersonaliseerde zorg
“Het uiteindelijke doel is dat je door gebruik van al die technologie gepersonaliseerde zorg gaat leveren”, meent Hegeman. “Dat we – als mensen bij ons binnenkomen – op basis van verschillende data een gepersonaliseerde behandeling kunnen aanbieden, waarna we door monitoring tijdig kunnen ingrijpen als er complicaties ontstaan. Er zijn waarschijnlijk nog meer tools nodig dan we nu onderzoeken.”
Van Dartel vult aan: “We maken een keus in technologie door naar een aantal factoren te kijken. Allereerst bekijken we wat we precies willen meten en welke technologie daar het beste bij aansluit. Vervolgens is de patiëntpopulatie van groot belang, waardoor een deel van de technologie in ons geval afvalt. Het moeten bijvoorbeeld compacte sensoren zijn, waar patiënten geen last van hebben.”
Lees het hele artikel in ICT&health 5, die op 26 oktober verschijnt.
