Organisaties in de zorg moeten beginnen met het optimaliseren van hun bestaande capaciteiten en workflows, ervoor zorgen dat hun informatie-infrastructuur solide, ‘slank’ en verbonden is en dat de processen voor het verzamelen, beheren en beheren van hun gegevens voldoende volwassen zijn om bruikbare inzichten te genereren, meent Pagliari.
“Effectief gebruik van dashboards en andere visualisatietools is een manier om dit laatste te bereiken, naast analytische tools voor het volgen, voorspellen en modelleren van risico’s, gebeurtenissen en resultaten. Deze mogelijkheden zijn nodig op meerdere niveaus – van het analyseren van vitale functies op de intensive care tot het beheren van patiëntenverkeer en personeelsroosters tijdens een pandemie, of het delen van inzichten uit populatiegebaseerde ziektesurveillance als voorbeelden.”
Klaar zijn voor crisis
Klaar zijn voor een crisis betekent volgens Pagliari ook dat een zorgaanbieder over de wettelijke en regelgevende mechanismen beschikt om informatie beter te gebruiken wanneer dat nodig is. Hetzelfde geldt voor de wijsheid om te weten welke gegevensverzameling onder de omstandigheden proportioneel en noodzakelijk is en welke IT-inzet een organisatie moet verminderen of stopzetten als dreigingsniveaus dalen. Dit weerspiegelt het belang van het behouden van het vertrouwen van het publiek en de patiënt in het gebruik van persoonlijke gegevens of potentieel identificerende gegevens, wat ook bredere inspanningen vereist rond betrokkenheid en zekerheid.
Hoe moet je het volledige potentieel van technologie in de zorg in de praktijk realiseren? Wees eerst duidelijk over welke technologie nodig is voor welk doel en met welke waarschijnlijke resultaten, stelt Pagliari. “Ten tweede, geef prioriteit aan zorgvuldige en strategische inkoop boven overhaaste uitgaven en investeer in activiteiten die optimaal gebruik maken van bestaande producten en workflows wanneer deze geschikt zijn voor het beoogde doel. Ten derde, zorg ervoor dat het personeel de beschikbare technologie en informatie kan gebruiken”, aldus Pagliari tijdens haar keynote op de EIT Health Summit 2022.
“Het hebben van een Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) heeft bijvoorbeeld weinig zin als het personeel geen tijd heeft om het te gebruiken tijdens de overdracht van de patiënt. Overweeg om beter gebruik te maken van alternatieve modi zoals mobiele telefoons en wearables.”
Van crisis naar routinematige zorg
Na met succes zorg op afstand en hybride werken te hebben geleverd tijdens de crisis, willen veel gezondheidsorganisaties en beleidsmakers deze graag behouden voor routinematige zorg. Door de hoge druk op de openbare gezondheidszorg tijdens de pandemie is ook het aantal aanbieders uit de particuliere sector toegenomen – waarvan sommige voornamelijk via digitale platforms werken – evenals het toenemende gebruik van zelfhulpmiddelen voor patiënten, ziet Pagliari. Zij meent dat dit een culturele, filosofische en economische verschuiving naar flexibele en gedecentraliseerde gezondheidszorg weerspiegelt. “Aan de andere kant is het echter afwachten in hoeverre deze diensten op de langere termijn zullen blijven bestaan.”
“Het grootste succes op het gebied van digitalisering in de zorg is volgens Pagliari het handhaven van het kwaliteitsniveau, ondanks fysieke beperkingen tijdens lockdownperiodes en een crisis in het gezondheidspersoneel. “In termen van patiëntuitkomsten is het bewijs voor het nut van hybride zorg echter nog steeds onduidelijk. Dit komt deels doordat veel veranderingen zo snel zijn doorgevoerd dat er geen rekening is gehouden met evaluatie”, merkt Pagliari op.
Voordelen digitalisering gemaskeerd
De voordelen van digitalisering zijn mogelijk zelfs gemaskeerd door de algehele negatieve impact van de pandemie op de toegang tot en de resultaten van de gezondheidszorg. Aan de andere kant suggereert opkomend bewijs dat er geen voordelen worden behaald met videoconsulting, omdat telefonische consulten even effectief en vaak acceptabeler blijken te zijn in de eerstelijnszorg.
“De waarde van robuuste en up-to-date elektronische patiëntendossiers in dergelijke omstandigheden is vanzelfsprekend en dit vermogen onderscheidt zich sterk van zwakke gezondheidssystemen wereldwijd”, concludeert Pagliari tot slot.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op ICT&health International.
