Innovatie is aan de orde van de dag in de zorg. Volgens experts zijn we zelfs op weg naar een heuse (digitale) transformatie. Innovatie is in de praktijk echter niet zo makkelijk, simpelweg omdat zorgprofessionals daar niet voor zijn opgeleid. Vilans heeft daarom een handreiking gemaakt met middelen die helpen bij het reflecteren op de innovatiemogelijkheden in de eigen organisatie.
Naar aanleiding van de verkenning ‘13 obstakels bij structureel innoveren’ heeft Vilans een groot aantal gesprekken gevoerd over wat er nodig is om al die hindernissen te overwinnen. De obstakels uit de verkenning worden in de zorgsector zonder meer herkend, maar het blijkt lastig om ze zelf in de eigen organisatie te identificeren.
Innovatie: ‘Iets leuks voor erbij?’
Innovatie wordt vaak genoemd als dé manier om de grote uitdagingen van de langdurige zorg op te lossen. Maar dat blijkt in de praktijk nog niet zo eenvoudig te zijn. Want innovatie is in veel organisaties nog vaak ‘iets leuks voor erbij’, in plaats van dat het als bedrijfsonderdeel structureel is verankerd in de organisatie. Om beter zicht te krijgen op de problemen rond innovatie heeft Vilans dertien obstakels geïdentificeerd.
13 obstakels bij innovatie
Het allereerste obstakel ontstaat eigenlijk al omdat iedereen iets anders verstaat onder innovatie. Starten met een eenduidige definitie is dus zeker een idee. Tevens ontbreekt het bij veel organisaties aan een duidelijke innovatiestrategie. Een ander probleem is dat cliënten lang niet altijd het uitgangspunt zijn bij innoveren en er sowieso nog te vaak puur in termen van technologie wordt gedacht. Ook wordt er in zorgorganisaties te weinig nagedacht over de juiste schaalgrootte van de beoogde vernieuwing. Wie alle dertien de obstakels voor innovatie wil leren kennen, kan hier klikken.
Matchmaking
Een ander essentieel aandachtspunt is de uitwisseling van ervaringen. In gesprekken met zorgaanbieders komt naar voren dat het vaak nog lastig is om te leren van ervaringen van anderen; zeker als je die ander niet kent. Je weet namelijk niet wie welke kennis heeft. Zo ontstond bij Vilans het idee van kennisdeling door matchmaking. Hierbij kunnen deelnemers geleerde lessen uitwisselen op het niveau van structureel innoveren. Matchmaking betekent in dit perspectief dat een zorgorganisatie op basis van de specifieke leerbehoefte gekoppeld wordt aan een andere organisatie. Om matchmaking te faciliteren is er met verschillende organisaties gekeken naar de vragen die ze aan anderen stellen, maar ook naar de ervaringen die een instelling zelf kan delen.
