Convenant veilige toepassing medische techniek

“Een veilig medisch hulpmiddel in handen van een getrainde gebruiker in een zorgomgeving die veilig gebruik kan garanderen”. Dat is de pakkende samenvatting op het kaft van de tweede versie van het Convenant Veilige toepassing van medische technologie in de medisch specialistische zorg (“het Convenant”) van de NVZA, de NFU , nauwe samenwerking met vertegenwoordigers uit het veld: Orde van Medisch Specialisten (Orde), NederlandsInstituut voor Accreditatie in de Zorg (NIAZ), Nederlandse Vereniging voor Klinische Fysica (NVKF). Dit nieuwe Convenant is in augustus 2016 gepubliceerd en vervangt de versie uit 2011. Ziekenhuizen dienen voortaan de tweede versie van deze veldnorm bij hun veiligheidsbeleid. Uit een steekproef van de IGZ in 2013 en in 2015 bleek dat de implementatie van de eerste versie van het Convenant bij de onderzochte ziekenhuizen nog niet overal met de grootste voortvarendheid werd doorgevoerd, dat procedures ontbraken. Ook kwam het voor dat er wel procedures waren geïmplementeerd maar dat die op de werkvloer niet of onvoldoende bekend waren. In vervolg daarop heeft de IGZ in 2015 gesteld dat het Convenant (de eerste versie althans) uiterlijk per 1 januari 2016 volledig en adequaat geïmplementeerd moest zijn. Hoe groot zijn de verschillen met de vorige? Wat is eigenlijk de juridische status van deze “veldnorm”?