Doet u mij maar een dwarsdenker

Wat ben je dwars, hoorde ik laatst. Eerst schrok ik een beetje, dat klonk namelijk nogal negatief. Het was vast niet lelijk bedoeld, en ik ben goed met die persoon, maar toch. Bij ‘dwars zijn’ denk je snel aan lastig zijn, aan ergernis geven. Nou is het ook wel ergerlijk als iemand niet een gebaand paadje wil lopen, maar dat doet iemand meestal niet omdat simpelweg lastig te zijn. Dat doe je omdat je niet uitkomt waar je wilt zíjn als je op dat gebaande paadje blijft lopen.