De feestdagen eind 2020 waren voor mij niet zo heel anders dan vorig jaar (want man en hond, dus ‘klein gezin’. Maar ik denk dat dat voor velen van u wél het geval is geweest. Corona hakt er - ook qua gezelligheid - stevig in, zullen we maar zeggen. Dikke kans dat velen de kerstdis afgelopen jaar met ouders, vrienden en al dan niet erg gewenste schoonfamilie al ‘zoomend’ hebben doorgebracht… Want als er iets is waar we met zijn allen digitaal ‘handig’ in zijn geworden, is het dát wel.
Zoom, Teams, WebEx, Skype, Facetime: ik heb het allemaal. Sterker nog, ik verdwaal met regelmaat in een Zoom, terwijl ik eigenlijk in een WebEx had moeten zitten en vice versa. Als chirurg en CMIO heb ik het inmiddels virtueel drukker dan ooit en dat is geheel en al mijn eigen schuld. Mijn poli draai ik inmiddels al maanden enkel online, en dat gaat echt top. Voor het goeie doel en de professionele uitstraling heb ik een kek wit jasje met bedrijfslogo mee naar huis genomen; en ook een ‘officieel’ wit achtergrondje met het nieuwe AmsterdamUMC logo in elkaar gezet. Werkt prima!
Wat niet zo prima werkt nog, is het begrip van sommige collega’s. Die vinden het toch echt wel heel lastig om hun patiënten niet naar de poli te laten komen. Natuurlijk is videobellen niet voor alle patiënten of voor iedere situatie de oplossing. Diepe wonden beoordelen of drains er uithalen via een beeldscherm blijft lastig. Maar voor heel veel contacten is het écht goed te doen. Als je het maar goed regelt, dat wil zeggen: supermakkelijk maakt voor de patiënt maar ook zo goed mogelijk laat aansluiten op de digitale ‘workflow’ van het elektronisch patiëntendossier van de zorgverlener.
