De verhalen moesten de verantwoordelijken in de sector bewegen om te experimenteren met digitale zorg. Ga aan de slag met een diversiteit van medewerkers en patiënten. Ga met elkaar ervaren en leren: wat werkt wel, wat niet. Wat hebben professionals nodig en wat kan, wil en doet de patiënt? Helaas waren er maar weinig organisaties en/of professionals die het aandurfden. Heel mondjesmaat werd er opgeschaald.
En dan opeens is Covid-19 daar en verandert alles. Digital first? Heel vanzelfsprekend. In sneltreinvaart zijn veel digitale mogelijkheden geïmplementeerd en zijn zorgprofessionals ermee aan de slag gegaan. Voor patiënten is zorg op afstand soms de enige openstaande manier om contact te hebben met een zorgprofessional en dus ook zij moeten zich ervoor open stellen.
Het is bewonderingswaardig hoe snel deze verandering is opgepakt en hoe hard er is gewerkt. Het is dan ook te begrijpen dat er tijdens dit proces niet of nauwelijks tijd was om de patiënten, cliënten en naasten te betrekken bij het vormgeven van die zorg. De crisis vroeg om focus. Daarnaast was het voor sommige zorgverleners wennen en een sprong in het diepe. Niet zozeer hoe het in te passen in de nieuwe werkwijze, dat viel nog wel mee met relatief weinig niet-Covid zorg. Maar ook de keuze voor en installatie van de techniek moest versneld worden en was niet onmiddellijk succesvol.
