MedMij stond nog in de kinderschoenen toen Peter van der Voort in 2016 blogde over meer regie voor de patiënt. In een van zijn blogs kaartte Van der Voort destijds al het probleem van gebrekkige informatie-uitwisseling in de zorg aan. En ook hoe creatief artsen daar mee omgingen, door bijvoorbeeld via WhatsApp informatie te delen. ‘Beter zou een sluitend systeem van informatie-uitwisseling zijn, het liefst met de patiënt in control en met een ingebouwde noodgreep voor spoedsituaties’, schreef hij destijds.
”Daar sta ik nog helemaal achter”, zegt Van der Voort nu. “Want de informatie-uitwisseling is nog steeds niet goed geregeld. Nog altijd werken we met brieven, cd-roms en dergelijke. Maar het is nooit compleet. Bijna altijd ontbreekt informatie die voor ons zorgverleners heel relevant kan zijn om de juiste afwegingen te maken. Wat ik krijg is vaak een mooie samenvatting, maar dan mis ik informatie van de huisarts en bijvoorbeeld de fysio. Dat laatste is vaak niet direct relevant voor mijn medische afweging, maar het geeft wel een completer beeld hoe patiënt leeft en wat mogelijk is. Als ik dan lees dat een patiënt nauwelijks mobiel is, betekent dat wel wat voor het herstel. Het is goed om daar rekening mee te houden.”
Daarom is Van de Voort zo blij met MedMij. Dan staat alle informatie straks overzichtelijk bij elkaar én heeft de patiënt de regie. “Dat laatste vind ik ontzettend belangrijk. Sterker nog, het liefst zie ik dat de patiënt volledig eigenaar wordt van zijn eigen gegevens. Als ik zelf bloed laat prikken in het ziekenhuis, vind ik het al storend dat ik niet bij de uitslagen kan, laat staan dat ze niet van mij lijken te zijn. Terwijl het mijn bloed is. MedMij gaat nog niet zo ver dat er volledig eigenaarschap is, maar het geeft wel inzicht en regie en dat is een grote stap in de goede richting.”
Ingebouwde noodgreep
Ook hetgeen dat Van der Voort schreef over een ingebouwde noodgreep, ondersteunt hij nog van harte. “Ik ben medisch specialist op de intensive care. Grofweg de helft van mijn patiënten is buiten bewustzijn of niet meer wilsbekwaam als ze op onze IC komen. Ik moet dan onder tijdsdruk medisch inhoudelijke keuzes maken op basis van de gebrekkige informatie die ik via de huidige systemen krijg, in meer of mindere mate aangevuld met wat ik hoor van familie.
“ALLES MOET IN DE PGO, BEHALVE
PERSOONLIJKE NOTITIES VAN DE ARTS”
Terwijl het wel zo is dat de meeste patiënten die op een IC belanden, niet zouden overleven zonder de hulp die ze hier krijgen. Het gaat dus om nogal wat. Als een patiënt zijn hele dossier keurig netjes in zijn PGO heeft staan, maar ik kan er in een acute situatie niet bij, dan is dat een gemiste kans. Daarom pleit ik heel erg voor een functionaliteit die er voor zorgt dat we bij acute situaties wél toegang kunnen krijgen tot de PGO. Ik denk dat de meeste patiënten dat juist graag zouden willen.”
Momenteel is deze door Van der Voort gewenste functionaliteit nog niet geregeld in het MedMij Afsprakenstelsel. Wel kan een persoonlijke gezondheidsomgeving zelf de optie bieden om gegevens beschikbaar te stellen in het geval van een noodsituatie. Hiervoor dien je als gebruiker apart toestemming te geven. “Dat is een goed begin, al hoop ik dat het uiteindelijk ook echt onderdeel van het afsprakenstelsel wordt”, aldus de intensivist. “Ik begrijp heel goed dat zo’n achterdeurtje in conflict kan komen met de privacy en veiligheid die MedMij waarborgt. Maar zoals gezegd: de meeste mensen willen de beste hulp in noodsituaties en zullen vast begrijpen dat zo’n achterdeurconstructie dan noodzakelijk is.”
