Eenzaamheid, de keerzijde van onafhankelijkheid

Van mijn 11de levensjaar tot mijn 23ste woonde ik in een bejaardenhuis (bejaardenhuis op de gelijkvloers en aanpalende woning, onze flat op de eerste etage). Op mijn 25ste werd ik zaakvoerder en tevens dagelijks verantwoordelijke van dit bejaardenhuis. Inmiddels staat al meer dan 20 jaar op de teller van deze functie. Gedurende deze periode werd gewerkt met opname-wachtlijsten omdat beschikbare plaatsen schaars waren. De bejaarden die op deze wachtlijsten staan, wonen meestal thuis. Vaak is hun toestand verslechterd door sociaal isolement, foute voeding en minder optimale hygiëne (eufemistische formulering). Diverse organisaties stellen onafhankelijk wonen voor als de meest ideale en kwalitatieve vorm van leven voor ouderen. Vanuit de realiteit kan ik dit niet beamen, want als we meer bejaarden thuis laten blijven, gaan we een situatie creëren voor toenemende eenzaamheid, ondervoeding en verminderde algemene levenskwaliteit.