Eind 2018 verzoekt de Tweede Kamer toenmalig minister Bruins (Medische Zorg) om meer regie te nemen op het dossier van elektronische gegevensuitwisseling tussen zorgverleners. Maar wat houdt dat in: meer regie?
Verpleegkundigen geven aan dat ze het faxen en het overtikken van patiëntgegevens zat zijn. Oncologisch chirurg Maud Bessems vertelt in een interview dat ze “allerlei kleine digitaliseringsprojecten in de zorg ziet ontstaan die het niet redden zonder regie en wettelijke verplichting”.
Iedereen lijkt het erover eens dat de minister meer regie zou moeten nemen op elektronische gegevensuitwisseling. Regie is meer dan alleen zeggen hoe het moet of niet moet. Het is ook stimuleren of ondersteunen van goede initiatieven. Maar vaak denken we bij regie op dit vraagstuk terug aan het EPD-wetsvoorstel dat in 2011 door de Eerste Kamer werd afgewezen.
Toch houdt de minister woord, maar zonder herhaling van ‘2011’. In het wetsvoorstel dat inmiddels voorligt, om elektronische gegevensuitwisseling te versnellen, werken we niet meer aan een landelijk knooppunt of verwijsindex. Wel werken we aan dwingende afspraken voor stekkers en stopcontacten, zodat systemen met elkaar kunnen praten en zorgverleners elkaars taal kunnen verstaan.
Ieder eigen rol
Ik moet, als ik denk aan ICT in de zorg, vaak denken aan een toneelproductie waarbij iedereen een eigen rol heeft. Er zijn hoofdrollen en bijrollen, maar er wordt pas geklapt als iedereen in samenspel zorgt voor een goed stuk. Er is een regisseur die verbindt. Die af en toe motiveert, soms frustreert en soms kaders stelt als er te veel wordt geïmproviseerd.
Maar zonder de acteurs geen spel, zonder een logisch, samenhangend verhaal geen blij publiek. Want dat publiek dat zijn wij allemaal: we verwachten goede zorg. We verwachten dat de juiste informatie met ons meereist naar de juiste plek. En dat gaat over samenwerking in samenhang, waarbij iedereen zijn of haar rol pakt op het juiste moment.
