Dat terwijl ik eigenlijk niets anders wilde doen dan een eBook kopen. Een in mijn ogen uitermate simpele handeling. Maar de Kobo app bleek alleen abonnementslezen toe te staan, de vervolgens gedownloade andere Kobo-app was alleen geschikt om de eBooks die ik al bezat te lezen. De inmiddels zuchtend ook nog toegevoegde Kobo/Bol.com app liet het eBook inderdaad zien.
Maar bij de opmerking ‘u kunt dit eBook alleen op uw verlanglijst zetten, niet via de app aanschaffen,’ meende ik echt een “sliep-uit” emoticon te zien verschijnen. Mijn vrouw wist raad: dat moet je via de website doen, op de computer! Het was ook nog eens waar....
Als digibeet door de zorg
Ok, absoluut minpunt voor Kobo en Bol. Maar ook weer wat geleerd. Want: zó voelt dus de laaggeletterde zich, of de digibeet, die zich een weg baant door de gezondheidszorg. Zeker waar het e-health betreft. Onthand, gefrustreerd, wanhopig.
Voor mij was het een hobbeltje, een kleine frustratie omdat ik niet in een paar seconden de handeling kon volbrengen waarmee ik een kleine geneugte aan mijn leven toe kon voegen. Bij e-health gaat het over serieuzere zaken. En hebben we dus zeker een serieuzer probleem.
Risico op tweedeling
Nee, ik ga in deze column geen oplossing brengen, of een dam opwerpen om e-health dan maar tegen te houden. Voor de overgrote meerderheid kan het namelijk wél waarde toevoegen en moeten we het ook niet laten. Wel wilde ik het voorbeeld aanhalen om te illustreren hoe groot het risico is dat we een tweedeling creëren die er toch al is, maar die ook groter kan worden.
Er zijn vast oplossingen te bedenken. Oplossingen die gedeeld worden in ICT&Health, of in een andere column. Maar nu ga ik eerst lezen in mijn nieuwe eBook. Het gaat over geneeskunde en het heet: dit doet even pijn (en ja, dat deed het).
