Tijdens de coronacrisis zijn alle bioscopen verplicht gesloten. Wat zal dat betekenen voor deze branche? De tijd zal het leren, maar ze hebben de afgelopen decennia al wel voor meerdere hete vuren gestaan. In de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw was de bioscoop het enige uitje in de stad. Een grote zaal, waar men soms wel 15 weken achter elkaar Gone with the Wind ging bekijken. Er is sindsdien best wel wat veranderd…
De afgelopen decennia zijn er heel wat bedreigingen voor bioscopen langsgekomen. Denk bijvoorbeeld aan de introductie van de videorecorder. Opeens kon je thuis zelf met een groep vrienden voor een fractie van de prijs van een bioscoopkaartje samen films kijken. Daarna volgde eind jaren 90 de opkomst van illegale downloads. Helemaal gratis kon je films bekijken die soms nog niet eens in de bioscoop verschenen waren.
En de laatste jaren zijn er steeds meer streamingdiensten die voor een paar euro per maand, toegang geven tot enorme hoeveelheden films en series, die je op elke gewenste plek en tijd kunt kijken. Toch bestaan bioscopen nog steeds. Hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen?
Optimale beleving bioscopen
Belangrijkste waar zij op hebben ingespeeld, is de beleving van de bezoekers. In de eerste plaats door flink te investeren om films op de best mogelijke manier te kunnen vertonen. De meest geavanceerde geluidsinstallaties, 3D-technologie, projectie met lasers voor een haarscherp beeld en luxe stoelen die meebewegen met de gebeurtenissen in de film.
Maar daarnaast ook de gelegenheid om er echt een avondje uit van te maken. Met een foyer waar het geen straf is om te wachten en je onder het genot van een hapje en een drankje rustig kunt wachten tot de film begint. Ook het aanbod is enorm toegenomen, met meerdere zalen waar tegelijkertijd verschillende films vertoond worden, zodat er voor elk wat wils is.
De prijs van een bioscoopbezoek is daarbij nog steeds heel acceptabel gebleven.
Fascinerend is dat de bedreigingen uiteindelijk geen negatief effect hadden op het bioscoopbezoek. Een mogelijke verklaring is dat de videorecorder, de downloads en de streaming-diensten mensen juist enthousiast maakten om meer films te kijken. En als je dan toch de nieuwe James Bond wilt zien, dan wil je die toch met het beste beeld en het beste geluid zien?
Parallel met de zorg
Het blijkt echter dat als de beleving en kwaliteit in de bioscoop hetzelfde was gebleven en er niet geïnnoveerd was, men niet naar de bioscoop was blijven gaan.
En daar zit wat mij betreft de parallel met de zorg. In de zorg is in het algemeen de beste kwaliteit nastreven geen discussiepunt. Medisch innoveren met de nieuwste medische apparatuur gaat heel soepel. Maar inspelen op de beleving van patiënten is geen gemeengoed. Patiënten moeten zich nog steeds vaak voegen naar de regels en planning van de zorgverlener en de zorginstelling; wachtlijsten, geen mogelijkheden voor online zorg, reis- en parkeerkosten.
De coronacrisis geeft een enorme (noodzakelijke) boost aan het digitaal aanbieden van zorg en daarmee kansen om de beleving voor patiënten te verbeteren. De tools hiervoor zijn het probleem niet, het gaat om de bereidheid en voortvarendheid om hiermee aan de slag te gaan. Beleving voor de patiënt kun je dan verbeteren door bijvoorbeeld avondspreekuren in te stellen en de zorg te leveren waarop het de patiënt het beste uitkomt. Is helemaal niet zo ingewikkeld als je niet meer afhankelijk bent van kantoortijden omdat je niet meer op ‘kantoor’ werkt.
Partijen die daar goed op inspelen hoeven mijns inziens niet bang te zijn voor bedreigingen van anderen. Als je er voor zorgt dat de kwaliteit én de beleving optimaal is, zullen namelijk patiënten naar je toe willen blijven komen, ook als er nieuwe aanbieders op de markt komen. Dus investeer in soepele omschakeling naar op afstand zorg leveren om zo mogelijkheden te creëren voor het verbeteren van de beleving van de patiënt.
Want als je dat niet doet, waarom zou de patiënt dan naar jou blijven komen?
Met dank aan Franklin Schaper der Alderwereldt van Sint John, theatermanager Vue Hoorn.
