Onderzoekers van het Radboudumc concluderen in onderzoek, gepubliceerd in Annals of Surgery, dat kijkoperaties het bewegingsapparaat van chirurgen vaak erg belasten. Dit komt door de onnatuurlijke houding die de chirurgen tijdens de procedure aan moeten nemen. De onderzoekers zijn inmiddels gestart met vervolgonderzoek.
Het onderzoek, geleid door Bertho Nieboer, gynaecoloog in het Radboudumc, toont aan dat lichamelijke klachten na een kijkoperatie veel chirurgen niet onbekend zijn. Om tot deze conclusie te komen, voerde Nieboer in samenwerking met collega’s uit Nijmegen en Leiden een meta-analyse uit op 35 medisch-wetenschappelijke artikelen over het onderwerp.
Comfort patiënt staat voorop
Bij het uitvoeren van operaties staat het comfort van de patiënt centraal. Dit is logisch: gezondheidszorg draait immers om de patiënt. Kijkoperaties zijn voor patiënten gunstig: zij herstellen hiervan sneller en houden minder grote littekens aan de ingreep over. Voor de uitvoerende chirurgen, echter, zijn deze operaties meer belastend. Zij werken langer in dezelfde houding en ervaren hierdoor klachten. Deze klachten omvatten met name de nek, rug, schouders en handen. De ernst van de klachten loopt uiteen van incidenteel tot chronisch. Gemiddeld 74% van de chirurgen, gynaecologen en urologen die kijkbuikoperaties uitvoeren ontwikkelen volgens het onderzoek klachten.
Vrouwen ervaren meer klachten
Vrouwelijke chirurgen ervaren vaker armklachten dan mannelijke chirurgen. Nieboer draagt aan dat medische instrumenten vaak zijn afgestemd op mannen. Deze hebben grotere handen, wat het gebruik ervan voor vrouwelijke chirurgen extra oncomfortabel maakt.
Eventuele oplossingen zijn korte pauzes gedurende de operatie, meer ergonomische instrumenten en een training voor chirurgen. Ook het inzetten van robotchirurgie is mogelijk interessant: het is hiermee voor chirurgen mogelijk operaties in een betere houding uit te voeren.
De 35 geanalyseerde onderzoeken telden samengenomen 7100 respondenten. De lage respons en de grote verschillen in kwaliteit van onderzoek zorgden ervoor dat de resultaten een zekere mate van onzekerheid met zich meebrengen. Het onderzoek wordt dan ook voortgezet om meer informatie te verzamelen. In het vervolgonderzoek richten de onderzoekers zich ook op de invloed van vermoeidheid en pijnklachten op de kwaliteit van het werk van chirurgen.
