Een voorbeeld van de kostenbesparende zorg-op-afstand is risico-zwangere Marjolein Brouwers. Zij kon als diabetespatiënt merendeels thuis onder controle van het Isala Ziekenhuis in Zwolle blijven, mede door het zelf maken en voor controle opsturen van hartfilmpjes en thuisbezoek van verpleegkundigen. De tijdsbesparing kon het Isala Ziekenhuis inzetten voor andere patiënten. De patiënte zelf kon door de thuiscontrole voor haar tweejarige zoontje blijven zorgen.
"Je kunt je dus afvragen of die besparingen ooit gerealiseerd worden," meent Groot. "De noodzaak om te vernieuwen en om goede voorbeelden te volgen, ontbreekt vaak in de zorg. In andere markten moeten bedrijven elkaar nadoen als ze zien dat het ergens anders goedkoper kan. Anders raken ze hun klanten kwijt. Bij ziekenhuizen is die druk heel beperkt. Klanten houden ze toch wel. Daarnaast zeggen ziekenhuizen dat ze door die verplaatste zorg meer bedden overhouden. Maar die bedden gaan ze natuurlijk vullen met andere dure ziekenhuiszorg."
Wel vindt Groot het vreemd dat ziekenhuizen eerst geld willen van bijvoorbeeld de overheid om te investeren in innovaties, terwijl men in het bedrijfsleven gewoon vooraf zelf investeert. Ook zonder extra geld voor e-health innovaties verwacht de zorgeconoom dat er voldoende stimulans is om dergelijke vernieuwing door te voeren. Zoals de overtuiging dat het goed is voor de patiënt. Of bijvoorbeeld het ontstaan van nieuwe prikkels waardoor ziekenhuizen wel moeten. Ziekenhuizen kampen met een groot personeelsprobleem. Dus als technologie bespaart op personeel, zou dat op den duur een prikkel kunnen zijn.
E-health maakt ziekenhuiszorg niet goedkoper
Zorgeconoom Wim Groot stelt dat initiatieven op het gebied van thuiscontrole en zorg-op-afstand de zorg als geheel niet goedkoper maken. Het comfort voor patiënten die thuis kunnen blijven, wordt vergroot. Maar omdat dit soort projecten meestal onder supervisie van de ziekenhuizen blijft, is er vooralsnog sprake van verplaatsing van dure ziekenhuiszorg."Je kunt je dus afvragen of die besparingen ooit gerealiseerd worden," meent Groot. "De noodzaak om te vernieuwen en om goede voorbeelden te volgen, ontbreekt vaak in de zorg. In andere markten moeten bedrijven elkaar nadoen als ze zien dat het ergens anders goedkoper kan. Anders raken ze hun klanten kwijt. Bij ziekenhuizen is die druk heel beperkt. Klanten houden ze toch wel. Daarnaast zeggen ziekenhuizen dat ze door die verplaatste zorg meer bedden overhouden. Maar die bedden gaan ze natuurlijk vullen met andere dure ziekenhuiszorg."
Duidelijke voordelen patiënten
Toch ziet de zorgeconoom duidelijke voordelen voor patiënten, buiten meer comfort om. Zo kan er door het strakke monitoren - Brouwers moest het Isala Ziekenhuis meermaals per dag hartfilmpjes van haar ongeboren kind opsturen - eerder ingegrepen worden als er iets mis dreigt te gaan.Wel vindt Groot het vreemd dat ziekenhuizen eerst geld willen van bijvoorbeeld de overheid om te investeren in innovaties, terwijl men in het bedrijfsleven gewoon vooraf zelf investeert. Ook zonder extra geld voor e-health innovaties verwacht de zorgeconoom dat er voldoende stimulans is om dergelijke vernieuwing door te voeren. Zoals de overtuiging dat het goed is voor de patiënt. Of bijvoorbeeld het ontstaan van nieuwe prikkels waardoor ziekenhuizen wel moeten. Ziekenhuizen kampen met een groot personeelsprobleem. Dus als technologie bespaart op personeel, zou dat op den duur een prikkel kunnen zijn.
