Hoe het was gegaan als het leven anders was gelopen? Zeg het maar. Toen computers zich ook in de burgermaatschappij gingen integreren, was ik daarbij wel een van de laatsten der Mohikanen. Een beetje conservatief? Misschien. Voor het realiseren van mijn afstudeerscriptie (pabo, 1993) mocht ik van iemand gemakshalve een digitaal bakbeest lenen. Hij vond, destijds al, dat ik door het gebruik van pen en papier behoorlijk beperkt was. Zowaar, toch wel overtuigd, heb ik toen binnen een jaar zelf een computer aangeschaft. Ik was er trots op: aan belangstelling, lef en uitpluisdrift ontbrak het bij mij.
Door de ICT blijf ik mentaal gezond. Is dat eigenlijk ook een soort e-health?
In 1999 bleek dat er een zenuwensloperij, multiple sclerose, zich in mijn lichaam bevond. Al een aantal jaren werkte ik in het voortgezet speciaal onderwijs en ook na de diagnose hield ik het vol, tot ik mij in juni 2003 gewonnen moest geven. En nu? Maar ik mocht op mijn school blijven werken als ondersteunend vakleerkracht ICT. Eh… ik? Met computers? Ach, waarom ook niet. Het ging immers om lichtverstandelijk beperkte jongeren, dus ik zal wel meer van computers weten dan zij. Toch? Dus niet, bleek al snel. Ik geloof dat ik in de eerste maanden van mijn nieuwe job vierkante ogen kreeg van het staren naar een beeldscherm. Ik had dan ook veel in te halen.
