Het meten van de druk in de longslagader gebeurt dus via de druksensor. Het inbrengen van deze sensor gebeurt ‘minimaal invasief’ via de liesslagader. De sensor heeft geen batterijen nodig en gaat het hele leven mee. De patiënt voert dagelijks de meting uit door thuis op een kussen met meetapparatuur te gaan liggen. Een signaaltje maakt duidelijk dat de meting is gelukt en de uitkomst wordt direct naar het ziekenhuis gestuurd. Een oplopende longdruk is direct meetbaar.
“Bij patiënten met ernstig hartfalen werkt de pompfunctie van het hart niet goed. Dit leidt tot kortademigheid, vasthouden van vocht en vaak tot opname in het ziekenhuis. Uit onderzoek is gebleken dat voordat deze klachten zich voordoen, de druk in de longslagader al oploopt. Dat is het eerste teken dat het hart het bloed niet meer goed kan rondpompen. Als we dan direct een behandeling met medicijnen starten, voorkomen we dat klachten ontstaan”, zegt Cardioloog Jan Willem Borleffs.
Twintig Nederlandse ziekenhuizen, waaronder het HagaZiekenhuis, voeren deze nieuwe proactieve benadering in studieverband uit.
Het HagaZiekenhuis startte vorig jaar nog een proef met met hartrevalidatie op afstand. De deelnemende patiënten die revalideren na een hartinfarct, hoeven niet meer naar het HagaZiekenhuis (Den Haag) moeten komen voor controle of bijsturing van het beweegadvies. Het doel van deze zorg-op-afstand is tijdwinst voor patiënten en zorgprofessionals en een continue begeleiding.
ASZ zet ook druksensor in
Onlangs maakte het Albert Schweitzer Ziekenhuis (ASZ) bekend dat het ziekenhuis voor het eerst druksensoren voor telemonitoring in een longslagader bij patiënten met ernstig hartfalen heeft geïmplanteerd. Eerdere onderzoeken met de sensor lieten zien dat vaak één à twee weken voordat er klachten ontstaan, zoals zoals kortademigheid, vocht vasthouden of gewichtstoename, al een stijging van de drukken zichtbaar is.
De oplossing wordt in de basis gevormd door een sensor die onder lokale verdoving via de liesader in de linkerlongslagader wordt geplaatst. De patiënt gebruikt thuis een kussen waar een antenne in is verwerkt waarmee verbinding wordt gemaakt met de sensor. Via een simkaart wordt de informatie uit de sensor via een beveiligde internetverbinding beschikbaar gemaakt voor de cardioloog.
