De roep om meer controle op gezondheids-apps is al langer hoorbaar. Niet alleen in Nederland, maar ook internationaal rijst te vraag of zulke apps wel altijd doen wat ze beloven een daarnaast is het in veel gevallen onduidelijk of dergelijke e-health apps wel medische validatie hebben of voldoende wetenschappelijk zijn onderbouwd.
NeLL checkt apps
In Nederland leidde deze situatie ertoe dat het Nationaal eHealth Living Lab in Leiden (NeLL) begin vorig jaar bekend maakte de honderdduizenden medische apps te gaan onderzoeken op zaken als effectiviteit en betrouwbaarheid. Hiervan brengt het NeLL regelmatig resultaten naar buiten, zoals in ICT&health 6 2018 en het eerste nummer van 2019. Alleen al in haar eerste jaar werden met samenwerkingspartners binnen het NeLL 100 onderzoekstrajecten gestart. Vandaag werd nog bekend dat er wetenschappelijk onderzoek komt naar de informatie-app Kijksluiter.
Naar schatting maakt de helft van de Nederlanders gebruik van één of meerdere gezondheids-apps. De vaak standaard op smartphones aanwezige stappenteller is de meest gebruikte app. 23 procent van de Nederlanders gebruikt deze gezondheids-app het meest. Dat blijkt uit recent onderzoek van Patientline, uitgevoerd door Panelwizard, onder 1.000 consumenten.
Ook het RIVM deed onderzoek naar gezondheids-apps. Van de door het RIVM 271 onderzochte apps bleek ruim een vijfde (21 procent) een medisch hulpmiddel te zijn. Bij de helft daarvan ontbreekt een benodigde CE-markering, die aangeeft dat het medische hulpmiddel voldoet aan Europese richtlijnen.
‘Waarborgen privacy essentieel’
“Bewezen effectieve apps moeten vervolgens wat mij betreft bij het grote publiek, maar ook bij zorgverleners onder de aandacht worden gebracht”, bepleit Veldman in het AD. Volgens de politicus zouden deze bewezen effectieve apps een plek verdienen op vertrouwde medische websites of in een nieuwe app-bibliotheek.
Verder vindt Veldman het een ‘essentiële voorwaarde’ dat de privacy van gebruikers bij iedere app gewaarborgd is. Ook is het volgens hem belangrijk dat zelf verzamelde informatie goed en veilig uitwisselbaar is, bijvoorbeeld tussen patiënten en hun zorgverlener.
