De vereniging Samenwerkende Algemene Ziekenhuizen (SAZ, initiatiefnemer van BeterDichtbij) en de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ) zijn de belangrijkste deelnemers in het bedrijf achter het BeterDichtbij-platform. Enkele tientallen ziekenhuizen gebruiken de app inmiddels, zowel voor berichten versturen als beeldbellen. De toepassing wordt echter ook elders ingezet, zoals in revalidatiecentra en paramedische praktijken, bij thuiszorgorganisatie en huisartsen.
Snel antwoord
ZMC-patiënt Marleen van Berge kreeg de app aangereikt via de afdeling Longverpleegkunde, aldus het ziekenhuis op de eigen website. Zij vindt vooral fijn dat ze snel antwoord krijgt. “Het scheelt veel gedoe en bespaart me tijd want ik hoef niet meer langs de huisarts als ik ineens benauwd ben. Mijn medicijnen liggen soms een uur later al klaar bij de apotheek.”
Kinderarts Danielle Blom vindt de app passen bij hoe mensen tegenwoordig communiceren. Ouders én kinderen (vooral vanaf een jaar of 16) sturen een bericht wanneer het hen uitkomt en datzelfde geldt voor hun behandelaren. Vragen komen bij de poli-assistent binnen, die een deel zelf al kan beantwoorden. De rest wordt naar de behandelend kinderarts doorgestuurd.
BeterDichtbij als logboek
Dyani Pfaltzgraff gebruikt de BeterDichtbij-app al sinds het begin van de proefperiode bij het ZMC, een kleine drie jaar geleden. Zij vindt het prettig dat ze ook op een kleine vraag snel – meestal binnen een dag – antwoord krijgt. Wel zou ze het handig vinden als de app een logboekfunctie krijgt. “Dat je in een overzichtje ziet wat er heeft gespeeld door de jaren heen.”
De Pijnpoli gebruik BeterDichtbij ook om zelf actief met patiënten te communiceren, vertelt poli-assistent Yvette Engelsman. Zo stuurt de Pijnpoli 8-12 weken na een behandeling via de app een vragenformulier als controlemoment. Zo wordt gevraagd naar het effect van de behandeling. Op basis van de antwoorden kan een behandelend arts bepalen of er een vervolgafspraak nodig is.
Vooral jongere patiënten gebruiken de app veelvuldig voor contact met de Pijnpoli, stelt Engelsman. “Voor een telefoongesprek moeten ze vaak een vrije ruimte op hun werk zoeken of ze stellen het uit tot hun vrije dag. Dat is nu dus niet meer nodig.”
