Een mooie zaal ergens in de Achterhoek. Een oud, in volle glorie hersteld fabriekspand waar je de noeste arbeid van vergane tijden nog kunt voelen. En juist in deze ambachtelijke ambiance vol nostalgie gaat het gesprek over digitalisering, van de regio nog wel. Aanwezig zijn vooral afgevaardigden van de twee regionale ziekenhuizen, thuiszorgorganisaties, de grootste GGZ partij en de huisartsen. Op initiatief van een van de thuiszorgorganisaties (Sensire) is deze bijeenkomst belegd.
Besproken wordt dat er al best veel gebeurt op het gebied van digitalisering in de zorg. Zo is de Achterhoek één van de proeftuinen voor het PGO (zie onder meer het artikel hierover in editie 3 van ICT&health, 2019). De programma’s Inzicht, VIPP, VIPP-GGZ en Open worden hier al volop omarmd. Er wordt dan ook stilgestaan bij de successen die behaald zijn.
Maar meer nog wordt er stilgestaan bij de grote uitdaging die we voor ons hebben liggen: Goede gezondheidszorg blijven leveren voor onze burgers. Vraag het een zorgverlener en hij of zij zal het beamen: Ja, dat wil ik, goede gezondheidszorg leveren. Maar vraag diezelfde zorgverlener of hij het druk heeft en… Nou ja, het antwoord kunt u waarschijnlijk invullen.
Druk te groot
Als we ons realiseren hoe snel de bevolking momenteel veroudert, dan gaat die drukte bij diezelfde zorgverlener de komende jaren dus alleen maar groter worden. En misschien wel zo groot dat die zorgverlener zegt: Ik hou dit niet meer vol, ik ga wat anders doen. Waardoor de drukte voor de overblijvende zorgverleners alleen maar toeneemt en tenslotte onhoudbaar zal gaan worden.
Kortom: we houden te weinig mensen over voor te veel werk. Er moet iets gebeuren. Nee, er móet iets gebeuren. Het nadruk-streepje in het woord moet staat hier niet voor niets.
Gevoel van urgentie
Dat gevoel van urgentie begint kennelijk bij steeds meer mensen te ontstaan. En ik vond het persoonlijk heel erg goed dat voor deze bijeenkomst besloten is de koppen echt bij elkaar te steken. De hoop is dat er synergie gaat ontstaan. Meer energie door samen op te trekken. Want het is duidelijk, hoewel mijn persoonlijke overtuiging is dat gezondheidszorg beter en persoonlijker kan worden door digitalisering, is het voor onze nabije toekomst gewoon ook nódig om te digitaliseren. Om tijd over te houden voor de delen van de zorg die echt nog menskracht vereisen.
Aan het eind van de bijeenkomst mocht iedereen het pas verschenen boek ‘Steeds beter – Op weg naar digitaal leiderschap’ meenemen. Een fraaie handleiding voor iedere zorgprofessional. En ik vertrok met een energiek gevoel. Al was het maar doordat ik op de terugweg naar huis iets in mijn hoofd had wat weliswaar niet echt gebeurde, maar wel een mooi beeld zou zijn: Al die aanwezigen, springend op de muziek van Calvin Harris en Ne-yo: let’s go!
