Dag Manon, veel dokters hebben de neiging om zichzelf te zien als een zeer exclusieve masterchef van een drie sterrenrestaurant, waar iedere dag unieke gerechten worden gemaakt. In werkelijkheid zijn de meeste ziekenhuisafdelingen meer te vergelijken met een bistro, waar betrekkelijke standaard gerechten worden gekookt, met hier en daar wat variatie in type saus en bijgerechten.
In deze blogreeks kijken Manon Roest en Fenna Heyning van STZ (Samenwerkende Topklinische OpleidingsZiekenhuizen) vanuit een wetenschappelijk perspectief naar nut en noodzaak van innovatie in de zorg. Lees hier de blog van Manon Roest van afgelopen zaterdag, waar Fenna Heyning op reageert.
Deze masterchef-illusie kan belemmerend zijn bij het accepteren van innovaties die elders zijn ontwikkeld. Dat betekent namelijk dat je bereid bent om onder ogen te zien dat jouw eigen situatie behoorlijk overeenkomt met de situatie elders.
Succesvol opschalen innovatie
Op dit moment is het succesvol implementeren en opschalen van innovaties nog sterk afhankelijk van het persoonlijk charisma van de afdelingsdokter of verpleegkundige. Op diens gezag, goodwill en charme lukt het om alle hindernissen te overwinnen en de innovatie te laten slagen. Als diezelfde innovatie dan elders geprobeerd wordt, ontbreekt de oorspronkelijke bevlogen professional en kan het implementatietraject knap lastig zijn. Er is weerstand en een gevoel dat oplossing van elders niet past op eigen situatie.
Het model waar ik dus vooral in geloof is in het verder professionaliseren van de organisatie van zorg. Hoe richt je je polikliniek/afdeling/ziekenhuis zodanig in, dat je de noodzakelijke randvoorwaardes voor implementatie van een innovatie kunt herkennen en de benodigde experts beschikbaar hebt om deze voorwaardes in orde te maken?
Ik denk dat enerzijds de randvoorwaardes vaker op elkaar lijken dan de ‘masterchefs’ denken, anderzijds is de uitdaging om juist in een professionele organisatie ruimte te laten voor creativiteit en improvisatie.
Verdere professionalisering
Het Finse model van een rondreizend expertiseteam kán een opstap zijn naar zo’n verdere professionalisering. Belangrijk is dan wel dat het expertiseteam zijn kennis goed overdraagt. Als het slechts even in- en uitvliegt, dan zal de rest van de organisatie doorgaan op de manier waarop ze het vroeger ook altijd deden, dat zou zonde zijn. Duurzame kennisoverdracht zoals jij beschrijft bij de goede doelen dus!
