De allermodernste technologie, zorguitgaven die tot 2040 groeien tot 174 miljard, mondiger patiënten en het bedrijfsleven wat staat te springen om een bijdrage te mogen leveren. Je zou zeggen dat dit een gelopen race zou zijn, waarbij alles keurig in elkaar valt. De werkelijkheid zit echter anders in elkaar.
Onderliggend zijn er vele tegenstrijdige belangen te vinden, maar daarover hoor of lees je weinig. De verschillende belangen worden gemaskeerd in de roep om ‘meer geld’, of men wijst naar DE overheid, de dokter of patiënten die het niet willen of kunnen. Maar eigenlijk hebben ze allemaal een uitdaging, zij het een andere.
Het stelsel van belangen is zo complex geworden, dat het zichzelf in stand houdt. Denk aan Mikado; wie het eerst beweegt is ‘af’. In de wetenschap dat tegenovergestelde krachten elkaar opheffen, is derhalve een verschil van kracht nodig om iets in beweging te krijgen. Deze ‘disbalans’ kan men creëren door verandering van wetgeving of beleid. Of doordat in dit geval, patiënten ‘met de voeten gaan stemmen’ en een andere arts of instelling kiezen. Of zelfs diensten van nieuwe spelers af gaan nemen.
Hoe het ook zij, zolang er een evenwicht is, zal er niets (substantieels) veranderen.
Het is interessant om te zien dat vrijwel gelijksoortige studies elkaar tegenspreken of resultaten ‘gekleurd’ besproken worden, waarbij de resultaten evenzeer vóór een bepaalde ontwikkeling als tégen spreken.
Het zal nog even duren voordat de balans doorbroken wordt, iets wat overigens eenvoudigweg ‘van buiten’ de zorg kan gaan plaatsvinden. Mijn stelling is dat díe kracht van buiten de enige is die de balans, die ook kunstmatig in stand gehouden wordt, zal verstoren. Het Mikadospel stort dan in elkaar.
@lucienengelen
