Een steeds hogere levensverwachting en een tekort aan personeel: het zijn een paar redenen waarom zorginstellingen inzetten op zorginnovatie om zo het werken behapbaar te maken. Daarbij gaat het niet alleen om de inzet van nieuwe technologie en ICT-toepassingen, maar ook over een andere werkwijze en meer aandacht voor preventie. Alleen, hoe kan het dat sommige vernieuwingen lastiger te realiseren zijn dan andere? Bij zorgorganisatie Sensire (Oost-Gelderland) kwam het antwoord op die vraag voor de organisatie uit onverwachte hoek.
Sensire biedt onder meer intra- en extramurale zorg. Wijkteams met verpleegkundigen en verzorgenden helpen 4500 mensen per maand thuis in hun vertrouwde omgeving. Dat vraagt – zeker met de huidige personeelskrapte - om een goede planning voor medewerkers, meent Sensire-bestuurder Maarten van Rixtel.
“Maar gelukkig heeft Sensire oog voor vernieuwing en zetten we bijvoorbeeld het ‘algoritmisch matchen’ in. Daarin matchen we een collega met een klant. De competenties worden vergeleken met de hulpvraag van de cliënt. Daarvoor wordt een rooster opgesteld die stolt in een planning. Dat scheelt tijd en menskracht. Er wordt gekeken naar de beste match qua werkzaamheden en medewerkers kunnen zelfs hun voorkeur voor werktijden aangeven.”
Impact verandering op medewerkers
Over ICT en health en het opschalen van ICT-oplossingen wordt al veel geschreven. Maar Sonja Brummelaar zou graag eens aandacht vragen voor wat het betekent als je als wijkverpleegkundige met nieuwe ICT-oplossingen of op een andere manier moet gaan werken. “En dan bedoel ik niet het gebruiken van een iPad”, stelt de Chief Nursing Officer (CNO) bij Sensire. “Ik heb het dan over een verandering in ons werk die ook invloed heeft op de contactmomenten die je met je ‘eigen’ cliënten hebt.” Brummelaar kan het weten: ze heeft jarenlange ervaring als wijkverpleegkundige.
Afgelopen jaar - met het invoeren van het algoritmisch matchen - zocht Sensire antwoorden op de vraag waarom het toch zolang duurde voordat dat werd gerealiseerd. Van Rixtel: “In eerste instantie zag ik het trage implementeren van innovatie, in dit geval het algoritmisch matchen, als ‘weerstand’. De medewerkers van Sensire kunnen immers zelf aangeven wanneer ze wilden werken, met wie ze wilden werken en op welke locatie. We dachten dat we de medewerkers hielpen met deze nieuwe werkwijze en het hen een goede balans tussen werk en privé gaf.”
Standaardiseren
Hoe goed ook bedoeld, de verandering werd niet direct met gejuich ontvangen, legt Van Rixtel uit. “Als je in een platform wilt werken met automatisch plannen, dan moet je standaardiseren. Bij dat standaardiseren stond de noemer ‘competentie’ centraal. Dus de zorgverleners kregen de dagen en de uren die ze wilden werken en die pasten bij hun competenties.”
Brummelaar vult aan: “Als je de competenties en beschikbare tijden als uitgangspunt neemt, krijg je als zorgverlener vaker een andere cliënt of patiënt om voor te zorgen. En dat is nou precies waar de schoen wringt. Matchen op competenties of fysieke zorgmomenten en dat omzetten in digitale ondersteuning, vraagt een andere manier van invullen van het cliëntcontact.”
Nieuwe rol
Dat is een proces dat meer vraagt dan alleen maar het implementeren van de innovatie. Het is anders dan wat collega’s gewend zijn, vervolgt Brummelaar. “Het wordt misschien zelfs in eerste instantie als minder goed of minder waardevol ervaren door de collega’s. Je komt dan aan de kern van het vak waarvoor de collega’s hebben gekozen. Voor dat gevoel van verlies en het vinden nieuwe waarde in je werk moet aandacht zijn en het moet niet worden betiteld als onwil of verzet tegen innovatie.”
Lees het uitgebreide artikel in ICT&health 5, die op 26 oktober verschijnt.
