Onderzoekers van het Maastricht UMC+ hebben een potentieel nieuwe behandelvorm voor patiënten die aan boezemfibrilleren leiden ontdekt. Om dit te testen werd gebruik gemaakt van een virtueel hart. De nieuwe behandeloptie behelst het versnellen van het hartritme in plaats van vertragen. Na de virtuele test hebben de onderzoekers ook aangetoond dat deze nieuwe behandeloptie op echte patiënten werkt.
Met hun ontdekking hebben de Maastrichtse onderzoekers bewezen dat een 180 graden andere benadering ten opzichte van de huidige behandelmethoden voor diastolisch hartfalen ook werkt. Bij diastolisch hartfalen, een aandoening die vaak gepaard gaat met boezemfibrilleren, wordt doorgaans medicatie toegediend om de hartslag te vertragen. De nieuwe behandeloptie, het versnellen van de hartslag, betekent ook dat patiënten met diabolisch hartfalen, voor wie nu weinig behandelopties zijn, mogelijk behandeld kunnen worden met een pacemaker.
Virtueel hart
Om de behandeloptie te testen, maakten de onderzoekers gebruik van computermodellen, ofwel een virtueel hart, die de werking van het hart nabootsen. Een virtueel hart zogezegd. Daarmee konden zij ontdekken onderzoekers dat een lichte verhoging van de hartslag de druk in de linkerboezem van zo’n virtueel hart verlaagt. Dit kan de pompfunctie van het hart verbeteren en bij echte patiënten symptomen zoals vermoeidheid en kortademigheid verminderen.
Na de test met het virtuele hart, is de nieuwe methode ook getest op 75 patiënten met boezemfibrilleren. Bij hen werd met behulp van een pacemaker de hartslag tussen de 20 en 30 slagen per minuut verhoogd. Die tests lieten dezelfde resultaten zien. Door de verhoogde hartslag daalde de druk in de linkerboezem. Daarmee is aangetoond dat het verhogen van de hartslag in rust een positief effect heeft op de hartfunctie van deze patiënten.
Vervolgonderzoek met dubbele pacemaker
In deze eerste studie werden alleen de boezems met een pacemaker gestimuleerd. Binnenkort starten de Maastrichtse onderzoekers een vervolgstudie met een dubbele pacemaker. Daarbij worden naast de boezems oom de hartkamers gestimuleerd.
Door gebruik te maken van computermodellen, in dit geval voor tests met een virtueel hart na te bootsen, kunnen wetenschappelijke onderzoeken in kortere tijd uitgevoerd worden, zo stellen de onderzoekers. “Vroeger duurde het een aantal jaren om een idee in de praktijk te brengen. Met onze computermodellen kunnen we dergelijk onderzoek in een aantal dagen uitvoeren. Dat bespaart niet alleen veel tijd, maar ook hoge kosten en het gebruik van proefdieren”, aldus hoofdonderzoeker Joost Lumens.
De Maastrichtse ontdekking laat zien dat ook in Nederland hard gewerkt wordt aan nieuwe, betere, behandelvormen voor hartfalen. Zo had het St. Antonius Hartcentrum begin dit jaar een wereldwijde primeur met de toepassingen van een nieuwe, snellere en veiligere, ablatietechniek. Daarbij wordt gebruik gemakt van elektrische schokken (pulse) met een zeer hoge elektrische lading, de zogenaamde Pulsed Field ablatie (PFA). Deze schok wordt heel nauwkeurig op juiste plek van het te behandelen hartweefsel aangebracht om de hartritmestoornis te kunnen behandelen.
