Als je mij vraagt naar mijn ambitie voor technologische innovatie in de zorg, dan zeg ik: het kan nu, het moet nu! Technologische ontwikkelingen bieden zoveel kansen voor de modernisering van zorg. Als we die nu laten liggen, kan ons zorgsysteem straks niet meer bestaan. Met elk jaar dat de toekomst dichterbij komt, maak ik me er meer zorgen over. Want wie zorgt er straks nog voor wie en op welke wijze? Heeft iedereen nog wel dezelfde toegang tot betaalbare en kwalitatief goede zorg? Hoe zorgen we ervoor dat eenzaamheid of sociale isolatie tot problemen van onze geschiedenis gaan behoren en niet tot die van onze toekomst?
Kansen inzien van technologische innovaties vraagt om acceptatie en actie. Acceptatie van de problemen die voor ons liggen. Actie om nu in beweging te komen en niet te wachten tot het te laat is. Ik vraag mij wel eens af of we met zijn allen wel voldoende beseffen wat het donkerste scenario kan zijn voor onze zorgtoekomst.
Soms betrap ik mij zelfs op de gedachte dat de zorg zoals ik die tot nu toe kende, misschien wel niet de zorg is voor mijn oude dag. Ik ben bang dat onze zorgwelvaart straks verleden tijd is. Enerzijds vanwege de enorm oplopende kosten, die op een gegeven moment niet meer op te brengen zijn door onze samenleving. Anderzijds vanwege het tekort aan verzorgenden. Of vanwege het steeds individueler worden van onze maatschappij, waarbij we steeds minder oog lijken te hebben voor de kwetsbare mensen onder ons. Waarbij ik me voortdurend realiseer ook ik van de ene op de andere dag tot die kwetsbare mensen kan behoren.
Wel zelfstandig, maar niet eenzaam
Zolang je gezond, vitaal en mobiel bent, voel je niet hoe beperkend de wereld om je heen kan zijn om je leven te leiden zoals jij dat wilt. Voel je niet hoe bijzonder uitdagend en hard het leven kan zijn, hoe blij je bent met iedereen die naar je omkijkt en bereid is je te helpen. Of hoe belangrijk het voor je wordt om nog zoveel mogelijk zelf te kunnen doen, om trots te kunnen zijn op jezelf. Een mens wil wel zelfstandig zijn maar niet eenzaam. Dat zijn twee totaal verschillende zaken.
Technologische innovatie kan in mijn ogen het één vergroten en het ander bestrijden. Het kan ons sterker maken als samenleving en het voor elkaar zorgen makkelijker maken. Zorgen voor elkaar is niet altijd leuk en zeker niet makkelijk. Toch zijn wij sociale wezens, die samenleven en samen grootse prestaties weten te bereiken. Want kijk toch eens waar we anno 2019 al staan. We hebben meer technologische vooruitgang dan ooit, je kunt het zo gek niet bedenken of het is er.
Gebruik de ongekende mogelijkheden
We leven in een tijdperk van ongekende mogelijkheden. Mogelijkheden, die bereikbaar zijn door er simpelweg onze kennis, kunde en tijd in te steken. Wat houdt ons dan toch nog zo vaak tegen deze te omarmen? Waarom durven we ons niet kwetsbaar op te stellen en het gewoon gaan ervaren?
Technologie is nog niet perfect er moeten nog vele doorontwikkelingen plaatsvinden. Dit moeten we juist als een ideale situatie zien: nu is het moment dat wij die technologische ontwikkelingen nog kunnen (bij)sturen. Wie weet hoe dat straks in de toekomst zal zijn?
Het zorgsysteem heeft nú het momentum om te moderniseren. Zonder twijfel, zonder angst en met creativiteit. En vooral door te doen, laten we niet te veel denken of op voorhand argwanend zijn.
Omarm innovaties
Omarm technologische innovaties zoals ze nu zijn, beproef ze en laat de tijd zijn werk doen. Observeer en noteer in de tussentijd welke ervaringen we opdoen tijdens deze verkenningen. Laten we daarna pas oordelen en ons druk maken over alle andere beren op de weg die zich vast en zeker nog zullen gaan voordoen op onze weg naar de toekomst. Vergeet niet dat er voor elke uitdaging een oplossing voorhanden is. De welvaart die de mensheid op dit moment kent en de vele voorbeelden van technologische ontwikkelingen om ons heen, bevestigen dit.
Laten we verandering in de zorg niet tegenhouden door te veel te rationaliseren of te controleren. Laten we juist ontdekken en experimenteren. Als het niet bevalt of niets toevoegt, dan stoppen we er weer mee en proberen we iets nieuws. Eén ding weten we namelijk zeker: niet geschoten is altijd mis. Ik gun mijzelf een andere toekomst van zorg, één waarvoor we wél alles geprobeerd hebben en die ons weer een welvarende stap in gezondheid vooruit heeft gebracht. Wij kunnen dat, samen!
