In 2015 werden ongeveer 47 miljoen mensen wereldwijd gediagnosticeerd met Alzheimer. Met behulp van honderden vrijwilligers hopen Britse onderzoekers nieuwe inzichten te krijgen in de ziekte van Alzheimer. Met behulp van draagbare technologie zoeken ze naar biomarkers, de vroege symptomen van de ziekte. Deze zijn al eerder zichtbaar, ruim voordat de bekende tekenen van de ziekte zich openbaren. De onderzoekers hopen hiermee nieuwe wegen te openen om de ziekte te bestrijden voordat het brein te ernstig beschadigd raakt.
Experts hopen de markers te vinden op oogscans, hersenscans of in het bloed. Voor dit onderzoek, gefinancierd door het National Institute for Health Research en het Medical Research Council, wordt de hulp gevraagd van zo’n 250 vrijwilligers, inclusief voormalig academicus Peter Lindon. Hij heeft Alzheimer en hoopt dat zijn medewerking lastige vragen kan beantwoorden. “Dat het belangrijk is, is een understatement, want het verliezen van je korte termijn geheugen heeft heel veel consequenties”, zo zegt hij. “De belangrijkste vraag die mensen hebben is hoeveel tijd er zit tussen competent zijn en incompetent worden.”Peter Lindon heeft al menig test moeten ondergaan, zowel mentaal als fysiek, om onderzoekers te helpen de biomarkers te identificeren in een vroeg stadium. Dat is waarschijnlijk de beste manier om een effectieve therapie te vinden.
Elke drie minuten raakt er iemand in het Verenigd Koninkrijk dement, veelal door Alzheimer. Alzheimer wordt veroorzaakt door slechte proteïnen onder de naam amyloid en tau, welke zich ophopen in het brein. Onderzoek wees al uit dat veel en kwalitatief goede slaap het begin van de ziekte kan vertragen.
“Al meer dan tien jaar faalt 99% van de klinische tests voor Alzheimer”, zo zegt Jennifer Lawson van de Oxford Universiteit. “We denken dat dat komt omdat we de tests veel te laat starten. Tegen de tijd dat iemand bij de arts komt en zegt geheugenproblemen te hebben en de diagnose is Alzheimer, dan is het hoogst waarschijnlijk, dat de hersenen al 10 tot 20 jaar aangevallen worden door de ziekte.”
In een goed uitgerust laboratorium in het Clinical Ageing Research Unit van de universiteit van Newcastle is bij een andere vrijwilliger, Trish Jones, getest hoe ze loopt. Dit onderzoek maakt gebruik van goedkope en draagbare wearable technologie om bij te houden hoe ze loopt, zodat ze het kan gebruiken in haar alledaagse bezigheden. Dit geeft de onderzoekers een vrij accuraat plaatje van wat er werkelijk gebeurt. “Als ik thuis loop schommel ik. Hier in het lab waar alles recht toe recht aan is wiebel ik niet!” “dat geeft een vertekend beeld, dus is het belangrijk dat je dit een hele week doe, want wanneer ik normaal loop, kan ik worden afgeleid.”
