Regelmatig vertel ik wie het wel niet wil horen over mijn moeder van nu bijna 88. Ze is mentaal nog goed, alhoewel ernstig vergeetachtig. Lichamelijk mankeert ze niets, anders dan dat haar lijf fragiel en kwetsbaar is. Ze loopt met een rollator en krijgt twee keer per dag thuishulp en we hebben zelf huishoudelijke hulp geregeld.
“Woont ze nog zelfstandig?” krijg ik dan altijd als vraag. Ja, zeg ik dan. Omdat het niet anders kan. Ze is te goed voor de huidige opzet van verpleeg- en verzorgingstehuizen. Kort gezegd: daar kun je alleen terecht als je zo dement bent dat je een gevaar vormt voor jezelf of je omgeving, of als je lichamelijk zo slecht bent dat je vijf keer per dag thuiszorg nodig hebt. Dus dat lukt niet. Particuliere huizen zijn zo kostbaar, dat redt ze niet met haar pensioen. De sporadische aanleunwoning die je nog kunt vinden is (voor zover ik kan nagaan) voor de categorie sociale huursector. Daarvoor krijgt ze weer een te goed pensioen..…Ik heb dit ook op een A4tje geschreven voor haar. Zodat ze daar naar kan kijken als ze weer denkt: nu wil ik wel naar een verzorgingstehuis. Zodat ik het niet voor de honderdste keer hoef uit te leggen.
Ze redt het wel. Zo zelfstandig. Maar blij wordt ze er niet van. Ze vindt het vervelend dat ze mij zo moet belasten en zegt regelmatig: ‘ik zit hier maar. Ik zie niemand.’
Nu ben ik betrokken geraakt bij de opzet van de volgende zorginnovatiebijeenkomst van OCW. Op 16 december. Hier gaat het over hoe je in Den Haag de ruimte krijgt om een zorgcoöperatie op te zetten. Zelf je zorg te regelen. Met anderen. Dichtbij, op maat. Je kunt dat helemaal zelf doen of desgewenst met hulp van de gemeente.
Eigenlijk klinkt dat wel alsof dat een mooie oplossing voor mijn moeder zou kunnen zijn. Een pand dichtbij. Met bijvoorbeeld een stuk of 8 mensen zoals zij. Waar iedereen een eigen ruimte heeft en er ook een gezamenlijke ruimte is. Een beetje een bejaarden-studentenhuis opzet, dacht ik aan. Waarbij we gezamenlijk de kosten dragen voor 24/7 thuiszorg. Dan hebben ze elkaar en hulp altijd dichtbij.
Maar ja, denk ik dan: hoe doe ik dat? Waar begin ik? Waar vind ik die andere bejaarden? Waar vind ik zo’n pand? Kost dat dan niet heel veel geld? Moet ik dan een stichting oprichten? Hoe moet dat dan als iemand zo slecht wordt dat het niet meer gaat? Dat kan ik toch helemaal niet……
Eigenlijk is die zorgbijeenkomst voor mensen zoals ik. Je krijgt er te horen hoe je de eerste stappen kunt zetten. Horen hoe anderen het hebben gedaan. En je vindt anderen die met hetzelfde idee rondlopen.
Heb ik even mazzel dat ik daar bij betrokken ben.
Kom ook: 16 december. 11.30 uur Fokker Terminal www.samenzorgregelen.nl
