Steeds meer patiënten nemen de regie over hun eigen behandeling. Het is immers makkelijker als je zelf kunt kiezen hoe je je eigen zorg wilt inrichten en welke behandeling je wel of juist niet wilt ondergaan. De zorg zou hiervoor kunnen kijken naar het bankwezen of de reisbranche, waar online dienstverlening de consument veel vrijheid geeft. Dat dit ook in de zorg gaat gebeuren is evident.
Bij banken en reisorganisaties bestaat naast alles zelf kiezen ook de optie om je geld te laten beheren of je reis volledig te laten organiseren. De vraag rijst of er in de zorg ook behoefte is aan een dergelijk model. Uit gesprekken met patiënten komt naar voren dat zij veel tijd kwijt zijn met het organiseren van de eigen zorg.
Zo verliezen patiënten met chronische aandoeningen honderden uren per jaar, niet alleen vanwege reis- en wachttijden, maar ook omdat het maken van telefonische afspraken en plannen van vervolgbezoeken veel tijd kost. Omdat er geen overzicht is over alle afspraken van de patiënt, zijn veel van deze bezoeken niet op één dag te plannen. Bovendien gaat de zorgleverancier er altijd vanuit dat de patiënt zijn agenda plooit naar die van de leverancier.
Tijd voor health coach
Uit recente gesprekken met patiënten blijkt dat er inderdaad patiënten zijn die heel graag alles zelf regelen. Zelf zoeken naar de beste dokter, het beste lab, meedenken over de eigen ziekte, de oorzaak en behandeling hiervan.
Daarnaast bleek uit deze gesprekken dat een deel van de patiënten wel zelf de regie zou willen nemen, maar dan wel met iemand naast zich die verstand heeft van en de wegen kent in het zorglandschap. Deze mensen zijn gebaat bij ‘health coaches’. Het lijkt dan ook een goede stap om een service op te zetten, die patiënt volledig ontzorgt als het gaat om het maken van afspraken en plannen van de eigen zorg.
PGO basis van volledig ontzorgen
Deze ‘health as a service’ vraagt wel het één en ander op organisatorisch gebied. De belangrijkste voorwaarde is de invoering van een PGO. Door alle medische data te verzamelen in één systeem, waarvan de patiënt eigenaar is, wordt het mogelijk de patiënt volledig te ontzorgen. De patiënt kan zelf bepalen wie, wanneer en hoe toegang heeft tot zijn gezondheidsdata. Bovendien kan hij ervoor kiezen om dit bij een derde partij te leggen. Zie het als de zorgversie van de PSD2: je geeft derden toegang tot jouw betaalrekening om daar een service aan toe te voegen. Dat kan ook met zorgdata.
Voor het leveren van deze service is op voorhand veel informatie nodig om tot het juiste kwaliteitsniveau te komen. Denk aan goede contacten (met een planningsbureau) van zorgleveranciers, bij voorkeur met directe inzage in de agenda’s van de zorgverleners. Maar ook inzage in de privé-agenda van de patiënt om zo de planning van de afspraken te stroomlijnen.
Gaat het om een doorverwijzing, dan moet ook bekend zijn naar welke zorgverlener de patiënt moet gaan. Dit kan op diagnoseniveau, maar zolang er geen PGO is waarin dit duidelijk is, kan het ook via de verwijsbrief. Daaruit is veelal te herleiden naar welk specialisme de patiënt doorgestuurd wordt en waarom. Hieruit kan de, voor deze patiënt, beste zorgleverancier gedestilleerd worden.
Formulieren invullen as a service
Een deel van de patiënten heeft ook contact met de gemeente en overheid in verband met de WMO. Om hulpmiddelen te kunnen krijgen, moeten aanvragen worden ingediend. Dit brengt het nodige papierwerk met zich mee, dat grotendeels bestaat uit invullen van standaardformulieren. Dat wordt eenvoudiger naarmate iemand er meer ervaring mee heeft. Ook dit kan als dienst aangeboden worden aan de patiënt. In een later stadium is het wellicht mogelijk hierbij ook de coördinatie van het leveren van de hulpmiddelen mee te nemen.
Rest natuurlijk de vraag, hoe deze ‘health as a service’ moet worden bekostigd. Ook daarvoor kan de zorg kijken naar online consumentenproducten: een maandabonnement voor langdurige of chronische zorg en een ‘fee of service’ voor een eenmalige planning van afspraken.
