Telebegeleiding, ook wel thuismonitoring, helpt patiënten om continu inzicht te hebben in hun gezondheidssituatie. Iets dat met slechts enkele fysieke controles per jaar, bij de huisarts of op de poli in het ziekenhuis, niet mogelijk is. Dankzij de continue controle via telebegeleiding voelen patiënten zich niet alleen veiliger, maar krijgen ze ook meer regie over hun gezondheid. Dat herkent ook huisarts Geert Elbers. Een exclusief interview met deze voorvechter van telebegeleiding.
“Ik zie die kansen van telebegeleiding ook bij mijn eigen patiënten en stimuleer dan ook van harte dat zij thuis hun bloeddruk of andere waarden meten en monitoren. Dit geeft patiënten meer controle over hun aandoening en geeft extra tijd om het met de patiënt over de inhoud te hebben”, aldus Geert Elbers.
Huisarts Elbers is één van de initiatiefnemers van Huisartsenpraktijk.nl. Patiënten kunnen thuis de noodzakelijke controles doen en krijgen toegang tot gezondheidsinformatie, het dossier en verschillende online diensten op het gebied van leefstijl en chronische ziekte. Ook kunnen patiënten online een overleg starten met de praktijkondersteuner en/of de huisarts. Huisartsen zetten dus steeds meer stappen richting telebegeleiding of thuismonitoring. Ook in de ziekenhuizen kunnen patiënten hier steeds vaker gebruik van maken.
Samenwerking huisarts en ziekenhuis
“In onze regio werken huisartsen nauw samen met het ziekenhuis als het gaat om telebegeleiding.” Patiënten die telebegeleiding van het ziekenhuis ontvangen, delen de resultaten van hun thuismetingen met zowel de huisarts als de zorgverlener in het ziekenhuis. Verpleegkundigen monitoren de door de patiënt ingevoerde gegevens. Wanneer nodig is er contact tussen de patiënt en mij of mijn praktijkondersteuner. Of de specialist in het ziekenhuis als de patiënt daar onder behandeling is.
Dit contact vindt plaats op initiatief van patiënt zelf of de verpleegkundige. We zijn al gestart met de aandoening COPD. De huisarts is bij uitstek degene die kan bepalen waar de zorg nodig is. De huisarts kan inschatten of de hulp van de specialist nodig is, maar moet niet hoeven kiezen of de zorg uitsluitend in het ziekenhuis nodig is totdat de patiënt terugverwezen wordt. De specialisten met wie ik samenwerk, staan ook achter deze visie. Samenwerken in plaats van los van elkaar werken. Telebegeleiding biedt een mooi instrument om deze ontschotting te versnellen.
Rol voor huisarts bij telebegeleiding
Elbers is enthousiast over deze samenwerking. Vaak hebben huisartsen geen rol in telebegeleiding die door ziekenhuizen aan chronische patiënten wordt aangeboden. Wanneer patiënten stabiel zijn, stopt de telebegeleiding en worden ze overgedragen aan de eerste lijn. Daar is de huisarts weer in the lead, maar dan zonder de mogelijkheid om op basis van de thuismetingen van de patiënt hem/haar te volgen. Met als gevolg dat patiënten regelmatig toch weer terugvallen en zich weer melden bij het ziekenhuis. Ziekenhuizen spreken dan ook van een draaideureffect.
Door betere samenwerking tussen ziekenhuis en kunnen we als huisarts echt toegevoegde waarde bieden en dit draaideureffect voorkomen. Ook voor onze patiënten heel waardevol, want zij houden het veilige gevoel van telebegeleiding en krijgen meer regie, ongeacht of ze onder behandeling zijn bij de medisch specialist of bij de huisarts. Wat Elbers betreft is de patiënt samen met de huisarts in de lead. De medisch specialist wordt alleen ingevlogen als het echt nodig is. Samen met de patiënt wordt bepaald wanneer dit het geval is. De situatie van de patiënt bepaalt welke zorg noodzakelijk is, niet waar hij op dat moment onder behandeling is. We kijken op elk moment of er zorg nodig is en zo ja: waar. Dat kan per dag verschillen. Nu is het “of huisarts of specialist”. We moeten toe naar een model van “en-en”.
Bereidheid zorg anders te organiseren
Eén van de succesfactoren in de samenwerking tussen de huisartsen en het ziekenhuis is volgens Elbers een gedragen visie in de regio en daadkracht van zorgroep- en ziekenhuisbestuurders. Zij moeten bereid zijn de zorg anders te organiseren vanuit de behoefte van de patiënt. Daarnaast is een goede gegevensuitwisseling belangrijk, zodat zorgverleners in het ziekenhuis, de huisarts, POH en patiënt toegang hebben tot dezelfde thuismeetgegevens en snel en laagdrempelig met elkaar kunnen communiceren als de meetuitslagen daar aanleiding toe geven.
In de ideale situatie is er bovendien spraken van ontschotting van de financiering, zodat negatieve financiële prikkels domeinoverstijgende samenwerking niet in de weg zitten. En natuurlijk valt of staat een dergelijke innovatie met enthousiaste zorgverleners, die in samenwerking met elkaar en vooral met de patiënt de telebegeleiding vorm gaan geven. We hebben de techniek al in handen, en in onze regio willen we graag samenwerken, dus laten we het beste doen voor de patiënt en geen gegevens verloren laten gaan door de nu nog aanwezige afstand tussen 1e en 2e lijn. Digitale toekomst: here we come!
