Uit onderzoek blijkt dat aandacht stoornissen of hyperactiviteit zoals ADHD de meest voorkomende stoornissen zijn onder kinderen. Echter, een universele digitale diagnostische aanpak bestaat nog niet. Daar is vorig jaar in de UK al met succes onderzoek naar gedaan. Met dezelfde doelstelling heeft een Amerikaans onderzoeksteam van de Universiteit van Rhode Island mogelijk een doorbraak bereikt. Voor hun onderzoek werden de bewegingspatronen van kinderen met en zonder ADHD onderzocht met behulp van smartwatches en puzzels.
Doel van het Amerikaanse onderzoek, ‘Comparative Investigation of Smartwatch Data in Children with ADHD and non-ADHD’, was het vinden van een eenvoudige, non-invasieve, methode om de diagnose ADHD te kunnen stellen.
Smartwatches volgen bewegingen
De groep van deelnemende kinderen, in de leeftijd van 6 tot 11 jaar, bestond uit een mix van leerlingen met de diagnose ADHD en leerlingen zonder de diagnose. Zij droegen smartwatches aan beide handen en deden mee aan een reeks tafelactiviteiten. De onderzoekers observeerden verschillende gedragingen, waaronder friemelen en bewegingspatronen, die beide veel voorkomen bij mensen met ADHD. Veel symptomen van ADHD zijn onbewust van aard, zoals moeite met focussen op basistaken. “We gebruikten de gegevens van de smartwatches op de achtergrond en controleerden hun bewegingen, zoals of ze veel met hun vingers op tafel tikten, met hun haar draaiden,” vertelt onderzoeker en arts in opleiding Shehjar Sadhu.
In het tweede deel van het onderzoek moesten de deelnemers op een computer een puzzel oplossen. Met de muis moesten ze de puzzelstukjes naar de juiste plek slepen. De smartwatch volgde ook hier weer de handbewegingen. Niet-ADHD gebruikers gebruikten meestal een rechte lijn om de puzzelstukjes te plaatsen waar ze moesten zijn. Uit de verzamelde gegevens bleek dat dit niet zo eenvoudig was voor gebruikers met ADHD. Gebruikers met ADHD maakten complexere muisbewegingen voordat ze de puzzelstukjes correct plaatsten. “Wat gebeurt er als ze tijdens het onderzoek hun hand van de muis halen en iets gaan doen? De muis verzamelt die gegevens niet, maar de smartwatch kijkt daar wel naar”, aldus ondezoeker Dhaval Solanki, PhD.
Gegevens combineren voor diagnose
De onderzoekers stellen dat door het combineren van de smartwatch data en de bewegingsgegevens van de puzzeltest, een ADHD-diagnose niet alleen eerder gesteld kan worden, maar ook meer duidelijkheid geeft over de ernst van de stoornis. Gezien het feit dat ADHD vaak invloed heeft op focus, was een ander aspect van het onderzoek timing waarbij ADHD- en niet-ADHD-gebruikers werden getimed op verschillende puzzels die steeds moeilijker werden. “De puzzels veranderen continu en de moeilijkheidsgraad wordt telkens verhoogd op basis van hoe deelnemers zich ontwikkelen,” aldus Solanki.
Het onderzoek duurde twee uur en gebruikers kregen 10 minuten voor elke puzzel. Uit de bevindingen bleek dat de moeilijkheidsgraad een grote rol speelde bij studenten met ADHD. Sadhu en Solanki stelden vast dat studenten met ADHD hypergeconcentreerd raakten op een bepaalde taak wanneer de moeilijkheidsgraad toenam en er een tijdslimiet werd opgelegd. Ze verliezen hun focus en haken af als de taak te gemakkelijk is en in relatief korte tijd kan worden afgerond.
“Als ze een hele makkelijke puzzel krijgen, maken ze die af en dan gaan ze zich vervelen. We hebben een game engine ontworpen die ze geïnteresseerd houdt en een optimale moeilijkheidsgraad heeft, waardoor ze betrokken blijven en meer van hun aandacht vasthouden”, vertelt Sadhu.
Een interessant aspect van het onderzoek was het bestuderen van de tics die op een onbewust niveau plaatsvinden. De smartwatches werden aan beide handen gedragen. Uit de gegevens bleek dat terwijl de dominante handen van de gebruikers zich bezighielden met de primaire taak, hun niet-dominante handen ander gedrag vertoonden, vaak zonder dat de gebruikers zich hiervan bewust waren.
Onderzoek uitbreiden
De onderzoekers geloven dat deze methode een toegankelijkere en effectievere manier kan zijn om ADHD-symptomen vast te stellen in de klas of thuis, wat kan leiden tot verdere evaluaties en een klinische diagnose. Het tweetal wil hun onderzoek graag uitbreiden en beginnen met het testen van hun diagnostische methode op middelbare scholieren en studenten. “We willen beginnen met het testen op jonge volwassenen./ Bijvoorbeeld: 18- tot 22-jarigen die naar de universiteit gaan of kinderen die net van de universiteit komen, om hen te helpen hun eigen symptomen te herkennen en te beheersen”
Zoals reeds gemeld hebben Britse onderzoekers vorig jaar een vergelijkbare ontwikkeling gepresenteerd. Daar werd in een klinisch onderzoek de effectiviteit en het succes van een digitale testmethode aangetoond. Het betreft een computer gebaseerde QbTest van Qbtech die de bewegingen van de patiënt volgt terwijl drie kernsymptomen van ADHD worden gemeten.
