Het is essentieel dat we zo snel mogelijk stappen gaan zetten in landelijke databeschikbaarheid. Hoe belangrijk dit is, kan iedere professional vertellen die in de acute zorg met patiënten te maken krijgt. De interventieradioloog bijvoorbeeld wordt vaak geconfronteerd met patiënten die zich met een acuut probleem presenteren op de spoedeisend hulp, zoals de verdenking van een gebarsten aneurysma. Om in die situatie snel een goed plan te kunnen maken voor de aanpak van het probleem, is het zaak om de voorgeschiedenis van de patiënt te weten. Vaak is die informatie niet beschikbaar.
Snel handelen cruciaal
Ook voor de SEH-arts is het belangrijk om snel te kunnen handelen. Wat daarvoor nodig is, is probleemloos data kunnen inzien van andere ziekenhuizen in de acute setting. De onmogelijkheid hiervan betekent dat willekeurige ziekenhuizen moeten worden gebeld in de hoop dat daar de patiënt bekend is, zodat van daaruit diens informatie kan worden gemaild.
Dat is allesbehalve veilig en handig. En zelfs als informatie wel beschikbaar is, is die lang niet altijd praktisch bruikbaar. Bloeduitslagen van andere ziekenhuizen bijvoorbeeld laten nogal eens een warboel aan uitslagen zien waarmee het team op de SEH op het moment dat het nodig is niet verder geholpen is. Wat nodig is, is dat een aantal basisgegevens heel snel op de SEH beschikbaar zijn: beeldvorming van de radiologie, ECG’s, bloeduitslagen die fatsoenlijk geordend zijn, allergie-informatie, medicatiegebruik en recente brieven van andere ziekenhuizen.
Databeschikbaarheid
Ook de internist acute geneeskunde is maar al te goed bekend met de problematiek van het gebrek aan databeschikbaarheid. Neem het voorbeeld van een jonge man op de eerste hulp die met een nieuw epileptisch insult onaanspreekbaar wordt binnengebracht. Uit zijn medicatielijst bleek hij waarschijnlijk hiv te hebben en ook een nierinsufficiëntie. Als het dan drie kwartier tot een uur kost om uit te zoeken dat hij daarvoor goed behandeld wordt in een ander ziekenhuis, gaat kostbare tijd verloren.
Hetzelfde gebeurt op de poli als een huisarts bloed prikt of onderzoek doet in een ziekenhuis elders, maar de uitslagen niet meestuurt en dan een patiënt laat analyseren voor een ziektebeeld. Alle aanvragen opvragen is dan een optie, maar vaak is het sneller of makkelijker om het onderzoek nog een keer te doen. Efficiënte zorg is dat echter niet. Gebrek aan efficiency is ook herkenbaar voor de poli-assistent interne geneeskunde. Met toestemming vragen aan de patiënt om gegevens op te vragen uit een ander ziekenhuis gaat veel tijd verloren.
Meerdere systemen
Een traumachirurg krijgt heel vaak patiënten acuut aangeboden die in zijn ziekenhuis niet bekend zijn. Ziet hij dan dat de patiënt eerder is geopereerd, dan wil hij informatie over de aard van die procedure. En daarnaast natuurlijk ook over medicatie en eventuele allergieën. Bij een interventiecardioloog kan het voorkomen dat die een patiënt die gedotterd is en in shock wil overplaatsen naar een academisch centrum. Dit betekent inloggen op meerdere systemen om de beelden, labwaarden en thoraxfoto’s bij elkaar te zoeken. Bedenk hierbij dat inlogcodes elke drie maanden veranderen.
Het beeld zal duidelijk zijn. In acute situaties is haast geboden. Niet beschikken over de relevante patiëntinformatie, of veel moeite moeten doen om die bij elkaar te krijgen, betekent dan dat snelle zorg niet accuraat kan worden geboden. Dat dit de kwaliteit van zorg voor de patiënt kan schaden, zal voor iedereen duidelijk zijn. Net zoals duidelijk zal zijn dat landelijke beeld- en databeschikbaarheid de enige manier is om voorbij dit probleem te komen. Er zijn heel veel initiatieven op dit gebied. Breng die landelijk bij elkaar en maak tempo, zodat patiënten en wij als zorgprofessionals merken dat er echt iets verandert.
Bekijk ook de vlog die ik bij het HMC maakte over dit onderwerp.
